Rozterki duszy

Dziś mam dzień z tych gorszych dni,

radość życia, ledwie się we mnie tli.

Parawan z łez jak mglista zasłona,

zniekształca spojrzenie na siebie

i otaczający mnie świat.

Smutna zaduma czyni przeźroczystą

i jakby mniej oczywistą.

Z dystansem do siebie i życia,

z jątrzącym problemem bycia.

Nie ja pierwsza go rozważam,

za Hamletem dziś powtarzam,

zadając sobie odwieczne pytanie

" być albo nie być?"

cenić bardziej przyjaźń czy kochanie?

To sensu życia rozważanie

problemem być przestaje,

bo nagle uświadomiłam sobie,

że każdy nadchodzący dzień,

jest pełną tajemnic,

niezapisaną białą kartą

i tylko od nas zależy,

jaką treścią się wypełni.

@Wiesława kawał serca widać w tym wierszu, zresztą nie tylko w tym , Pozdrawiam. 

@Wiesława Tabula rasa, patrzy Ci w twarz,

                       pyta: czym zapełnić ją masz?
 

Pozdrawiam Wiesławo, Wszystkiego dobrego.

@[email protected] dziękuję Grzegorzu i również pozdrawiam :-)

@Wiesława w zasadzie nasz rację...

chciałbym podzielać ten optymizm...

i z pośród wielu myśli które wymagają treści jedna jest oczywista- niezbędna

pozytywne nastawienie...   

cokolwiek miałoby to oznaczać

od niego się zaczyna radość całego ulotnego świata...

Pozdrawiam