Nadzieja ludzka wzgardzonej

Zaczął się dzień..

piękny jesienny..Tak piękny.

W górze błękit,taki nieskończenie piękny..

Zwięczenie wieży ,największej bazyliki miejskiej ,

jego szpic, wskazuje zdecydowanie ku górze!!!

Ku wolności...Ku nadziei...Ku miłości

W dole szarość,gdzieniegdzie na horyzoncie pokazuje się złocista korona drzewa.

Szarość ogarnia wszystkich,,,.....

Z czasem ogarnia i umysł.

Szarość myślenia ,to schematy .procedury,formuły,schematy.

Jak wygodnie ,w tej unormowanej i wirtualnej nieco rzeczywistości, żyć.

Jak prosto i wygodnie oceniać innych,według siebie.

I z tak szarego tłumu ,wyłoniła się pani Magda...

Była prostytutką.

Nie chciała nią być,

Cierpiała od innych,.....

Poniżenie ,wzgardzenie,pomówienia,

Niesłusznie oskarżana,,,

Gwałcona ..

Nie potrafiła się bronić.,,

Miała żal do obrońcy,.

że znużony ,że rutynowo,..że

cytował przepisy i wygłaszał proceduralne formułki,

Oczekiwała czegoś więcej......

Tak ludzi kochała..!

Całe serce oddawała dzieciom,

Pomagała im nad miarę..

A dzieci ją kochały.

Nie mogła spojrzeć ku górze ..

Nikt jej ,w tym, nie pomógł..

Gdy wyjeżdżała w daleki świat,

pożegnała swojego obrońcę,..

Wierzyła,że życie jej się zmieni..!

Stary obrońca