Diabelskie myśli

Stoję we mgle w swoim życiu
w miejscu gdzie jestem w ukryciu.
Ciało w stanie nieważkości,
zgubiłem środek ciężkości.
Myśli wbrew prawom fizyki,
postępują bez logiki.
Nabierają wciąż prędkości,
odkrywając me słabości.

Dziś mój rozum w dzikiej rzece
porwał nurt, zerwał swe lejce.
Chodzi po nieznanej ścieżce.
Zawróć proszę woła serce,
które bije dla kobiety.
Dla niej poruszę planety.

Więc dlaczego pustka w głowie?
Gdzie są półkule, obydwie?
Nastała chwila zwątpienia?
Era wielkiego mylenia?
Czy nastał okres słabości?
Brak nagłej wiary w miłości?

Biję się w pierś za te myśli.
Chętnie posłałbym je w diabli
lecz nie mam na to sposobu.
Zagubić się to ludzka rzecz?
Jeśli tak, jest to w porządku?
Boże nasz, rozum mój wylecz.

Niewinny flirt i wspólny film
sprawiło, że zacząłem śnić.
Sen o wspólnej znajomosci
lecz bez żadnej intymności.

Mam kobietę, którą kocham,
a myśli o drugiej wołam.
Czy to kurwa jest normalne?
Czy to całkiem popaprane?