Tęsknota

Gdy księżyc podniósł nieśmiało powiekę 

By w żywym świetle szkicować ryciny 

Rozwiana nostalgią wkradła się w ciszę

I cieniem ołowianym pod skrzydła motyli 

Noc przejrzyste zanurzyła niebo 

Między wieczną samotność gwiazd 

Ten ślad co już za mną przykryty ziemią 

Wiatr zdmuchnie w pustkę kolejnego dnia

@Moondog91 pięknie zobrazowana chwila tęsknoty. Pozdrawiam

To ci wyszło bardzo fajnie i nastrojowo. Samotność, pesymizm i brak wiary w jednym, ale mocno poruszającym. Pozdrawiam. 

@Somalija dzięki za miłe słowo :)

pozdrawiam

@Marek.zak1 Cieszy mnie to że udało się wywołać emocje

również pozdrawiam

Witaj - jestem na tak bo to udany wiersz.

                                                                                   Pozd.

Dobre chwile z tym wierszem. Intymność wyrażona w sposób, który chwycił za serce. Szczególnie ten moment "jak ołowiane cienie pod skrzydła motyli' . Pozdrawiam.