lena2_ Opublikowano 28 Maja 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 28 Maja 2020 (edytowane) Wrastamy w siebie jak drzewa, kołysząc wspólne konary, a losy wzajemnie plotąc, gubimy liście do pary. I tylko czasem w prześwitach, wiatr gniewne nuty rozpina, jakby chciał sprawdzić czy jedno, potrafi drugie podtrzymać. A chłód , co kruszy ramiona i nagłą przejmuje grozą, odchodzi cicho na palcach, zdumiony naszą symbiozą. Edytowane 28 Maja 2020 przez lena2_ (wyświetl historię edycji) 6 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
MIROSŁAW C. Opublikowano 28 Maja 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 28 Maja 2020 @lena2_ 'Ale las zraniony przez wiatr płacze martwymi liśćmi' . Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Jacek_Suchowicz Opublikowano 28 Maja 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 28 Maja 2020 owiani ciepłem miłości niesieni falą empatii gotowi zawsze wziąć udział w podróży naszej ostatniej pozdrawiam ps przepraszam wiem, że "pięknie puentuję" ale piszesz tak że aż samo się dopisuje:)) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
lena2_ Opublikowano 28 Maja 2020 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 28 Maja 2020 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. No i super:) lubię Twoje" dopiski" pozdrawiam:) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
[email protected] Opublikowano 29 Maja 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 29 Maja 2020 @lena2_ Chłód i... zdziwienie, gorąco - na mgnienie. Pozdrawiam Lenko, uśmiechu życzę a nie chłodu. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się