(...) stąd są korzenie

Chciałabym w urnie, jak na dostawce,
blisko rodziców oglądać ziemię.
Pierwszy raz czuję - to moje miejsce,
stąd są korzenie.

Spacerkiem cmentarz nieoświetlony
zwiedzamy razem, jak swoje miasto.
Alejki zborne, cisy wyborne,
nie będzie ciasno.

Jeszcze to lata, jak bóg da wiele,
zanim do portu wrócę z podróży.
Pozwiedzam kraje, smaki, kultury,
ale dom służy.

Wiem już dlaczego ptaki wracają,
co roku pilnie na swoje gniazdo.
Na każdy zakręt oko się mruży,
to serca własność.

Ładnie choć moja dusza 

Nie chce do ziemi 

Wraz z wiatrem pofrunie 

zgłębić morskie odmety 

By nawet posmierci 

Wciąż wędrować 

cygańskie korzenie

przejmujący , liryczno-nostalgiczny monolog wewnętrzny, ale czy to ma znaczenie uniwersalne? Czy jest tylko ckliwymi przemyśleniami podmiotu lirycznego który boi sie i szuka w tym co jest, sensu i uduchowienia?

@Marcin Krzysica Tak, inne korzenie ma dąb, sosna czy barwinek.

 @T.O nNe mam misji przewodnika. Są gatunki blisko gniazda i włóczykije. Każdy niech swojego pilnuje i dociera, gdzie serce prowadzi. 

Dobrego dnia, bb

Dziękuję za zrozumienie chociaż jak zaznaczyłem wiersz sam w sobie mi się podoba rozumiem i szanuje takie podejście podmiotu. I czuć w nim czułość do powrotu na łono matki ;) 

@beta_b Betko o tym samym myślę, marzę aby była tylko wysoka temperatura w piecu.

Miłej niedzieli.

@beta_b napisałaś to dobrze ale nie wiem jak się odnieść co do treści.

Może dlatego że ja w to nie wierzę, a może że miałem tylko matkę która odeszła w wieku trzydziestu pięciu lat na nowotwór.

Ale tak wolałbym żeby mnie w popiół przerobić.

Beatko, ładne rymujesz. mnie kompletnie nie interesują takie rzeczy. ja to chciałabym być tak blisko Boga, żeby mnie wybawił, żeby się cieszyła non stop. Człowiek otrzymuje nowe korzenie jak się w nim zakocha.

Ujęty prowadzeniem narracji, potrzebuję czasu aby odnieść się do głębi tekstu. Pozdrawiam. 

@beta_b i co

@beta_b każdy ma jakąś przystań. Można tez na to popatrzeć ze czym więcej przystani tym człowiek bardziej zakorzeniony bardziej częścią, ale cóż umiera mózg - obumierają więzi jak strzępki grzybni. Reszta to wyobraźnia poety;-) pozdro

@beta_b"Alejki zborne, cisy wyborne'  - zastanawia mnie, czy spacer po cmentarzu nie jest tłem  dla tęsknoty do rodziców. Podmiot wspomina wprawdzie "spacerkiem cmentarz nieoświetlony zwiedzamy razem",  ale nie wiemy z kim. Ciekawie całość czyta się w kontekście dwóch ostatnich wersów. Nasuwa się pytanie o przesłankę do takich "gruntownych" rozważań. Czy to życiowy zakręt podsuwa refleksję ?  Pozdrawiam serdecznie.  

Trochę Beta tego nie rozumiem, bo najpierw cmentarz, a później jakby chęć powrotu do rodzinnego domu/gniazda. Rozjaśnisz?

a ja najbardziej chciałbym żeby mnie tak w szlachetny kamień albo dwa. Dla córki i syna.