Tęsknota za bliskością

Zagubieni w oceanie życia tajemnic.

Zanurzeni w bezmiarze myśli i uczuć.

Jak samotni żeglarze wśród nawałnic,

pragniemy namiastkę szczęścia poczuć.

Kiedy nasz wzrok dostrzega innego żeglarza,

z nadzieją łudzimy się, że to nie fatamorgana.

Lecz obraz znika, potem znowu się powtarza,

samotna dusza, bardzo pragnie być kochana.

Łączymy się z absolutem, aby nie czuć samotności.

Mocno wierzymy, że wszyscy jesteśmy jednością,

mimo to, odczuwamy brak szczęścia i bliskości,

bo oddzielono nas od Stwórcy, który jest Miłością!

pare skurczy , bicie serca szybsze, wzrok jak po kokainie,TYLKO Ciebie kocham - tak sie mówi czy pisze... Bzdury! 

Jest tylko egoizm chce poczucia sie dobrze czasem jest jakiś instynkt macierzyński ale to zwierzęce bardzo a tak milosc nie istnieje, a chec bycia kochanym to tez dosc niska pobudka co teraz widać po internetach lans , szpan nuda... 

@T.O Rozumiem twoje rozgoryczenie, bo różnych ludzi na swej drodze spotykamy. A ja tylko dzielę się w wierszach swymi tęsknotami. Pozdrawiam serdecznie i spokojnej nocy Ci życzę :-)

Ciekawe. Jest książka amerykańskiej autorki pod tytułem Lęk przed bliskością. Opisuje zagadnienie DDA (dorosłych dzieci alkoholików). Myślę, że każdy zdrowy, normalny (o! Jakie niepoprawne politycznie słowo!) człowiek odczuwa naturalną tęsknotę za bliskością, jeśli zostanie jej w ten czy inny sposób pozbawiony.

Wiersz dosyć prosty w formie, ale temat, w moim odczuciu ciekawy.

Pozdrawiam serdecznie

@Sylwester_Lasota dziękuję i również serdecznie pozdrawiam :-)

@Wiesława cóż... każdy ma swoją miłość lub jej brak nieraz na własne życzenie i w tym tkwi paradoks życia, bo dlaczego nic nie jest takim jak nam się wydaje...

Tęsknota jest jak bezsilność.

Pozdrawiam Wiesława

Witam serdecznie :-) Trochę się łudziłam, że ktoś na tym portalu zrozumie przesłanie tego wiersza, ale prawda jest taka, że jego przekaz został całkowicie błędnie odebrany, podobnie zresztą jak wiersza "Ulotność". Zamieściłam oba wiersze na innym poetyckim portalu, aby sprawdzić, czy moje przypuszczenia są słuszne. Byłam bardzo mile zaskoczona ich żywą i pozytywną reakcją, a co najważniejsze właściwym odebraniem treści i duchowego przekazu moich wierszy. Jeden z moich wierszy w ciągu zaledwie 2 godzin otrzymał 14 punktów, a tu zaledwie wtedy jeden punkcik. Nie chcę tutaj wyciągać daleko idących wniosków, ale daje to do myślenia. Ponieważ umysł mam otwarty i jestem szczerą osobą, to zdecydowałam się z wami tym podzielić. Czy macie lub mieliście podobne odczucia w przypadku swoich doświadczeń z wierszami? pozdrawiam piszących komentarze i dziękuję za waszą szczerość :-)