Malden

(Z cyklu: Pacyfik – sen wiekuisty)

***

Nie słyszę

ptaków…

Zagłuszane ― przez powtarzający się w regularnych odstępach czasu

huk nacierających fal ―

szybują

… bezgłośnie…

Gnana przez wiatr

ciemna,

pokreślona białymi kreskami nawała ― spiętrza się

na

brzegu…

… obmywa moje stopy

i

dłonie…

… znowu się cofa,

odsłaniając

… … błyszczące muszle, kamienie…

Łykam chciwie kęsy słonego powietrza…

… wypuszczam je powoli…

Szarpią moją koszulą strumienie atmosfer, uderzają

w

twarz…

Na horyzoncie wszystko się ze sobą łączy i jest nie do odróżnienia, uśpione

snem

wiekuistym…

… nadciąga świt…

…

Mżą przytłumionym blaskiem cząsteczki

tajemnicy,

wypromieniowując z siebie

resztki

… … czasu…

W powolnym przepływie

obłoków

zawarta jest jakaś niejasność…

… w rozchwianej, wątłej trawie…

…

Pradawne mury,

naznaczone przed laty niewyobrażalnym żarem nuklearnego spięcia

― wydzielają chemiczną, śmiertelną woń

rozpadu…

… muskam dłonią te szczątki, całuję, jakby to były zimne usta

martwej

… … kochanki…

… do tej pory przeszywają mnie rozpalone igły morderczego promieniowania…

Boję się wschodu słońca…

Boję się, że wzejdzie tak,

jak wtedy ― spopielając ziemię…

… zagotowując ocean, rozpalając niebo…

(Włodzimierz Zastawniak, 2017-03-25)

Malden – niewielka, bezludna wyspa w archipelagu Line Islands, na środkowym Pacyfiku, wchodząca obecnie w skład Republiki Kiribati. W latach 50-tych XX w. Wielka Brytania przeprowadzała w jej pobliżu (oraz w pobliżu sąsiedniej wyspy Kiritimati) testy z bronią termojądrową w ramach operacji Grapple. Na wyspie tej znajdują się również ruiny tajemniczych megalitycznych budowli sprzed około tysiąca lat.

Podoba się,  kolejne katastroficzne doznanie , ciekawe, take skarzenie wewnątrz