Co Ci pokażę, Boże

@Tomasz Kucina dialogu, ja z bogiem nie prowadzę, jeszcze raz podkreślę ze nie utożsamiam się w niczym z PL-em. Pańskie katolickie zgorszenie jest reakcją spodziewaną i nie jedyną w każdym razie pożądaną przeze mnie, bo skruszenie skały piotrowej  jak każdej innej skały  jest nieuchronne. Niech Pan nie przeprasza, ze czuje inaczej. Ja z Panem tez nie walczę. Ale z Pańskim oglądem świata mógłbym. A to są rzeczy jak dla mnie osobne. Pozdrawiam. Cieszę się ze Pan mimo absmaku czasem zajrzy.

Oczywiście, że zajrzę do pana zawsze. Inny światopogląd nie burzy u mnie ładu komunikacyjnego. To że ludzie się różnią nie oznacza, że nie mogą się komunikować. Jeżeli to przebiega w sensownej wymianie poglądów (a przebiega, jest pan kulturalny) to jest ok. Mnie pan nie zmieni, bo wychowany jestem w katolicyzmie, a ja pana zmieniać nie planuję i nie chcę, i tutaj też mamy inne zdanie - Co do wiersza - wyraziłem własne subiektywne intuicje po przeczytaniu pana publikacji. Może, nie powinienem komentować aż tak osobiście, a ze Św. Piotrem walczyć nie warto, nic złego nie robił, zwłaszcza takimi metodami, nie przemawia to do katolików, chyba, że jest to wiersz do pańskich środowisk towarzyskich i w ramach mobilizacji, bo jako katolik zaświadczam panu, że na moderacje ludzi wierzących on nie wpłynie na pewno. Jest więc bezskuteczny. Ale przecież nie mój problem. 

;) kumanie konwencji zachodzi wśród bardzo dobrze rozumiejących się i lubiących ludzi.

W obecnych mocno skonfliktowanych czasach brakuje nam luzu, poczucia humoru, w tym szczególnie umiejętności śmiania się z siebie. No ale cóż, każdy z nas ma jakiś słaby punkt, jak ktoś na niego nadepnie to nie jest nam do śmiechu ;)

Jest kontrowersja na koniec i tym razem bez zbędnych wulgaryzmów, a tak jakby lekko wulgarnie i zaczepnie. Jest w tym pomysł tego nie neguję nawet partycypuję, dostrzegam też tęsknotę za Artomiukiem ;) 

Pan Ropuch 

@Pan Ropuch cieszę się że wyszło strawniej choć nie traktowałem tego tekstu dość poważnie. tęsknota za Artomiukiem ? Zawsze.

Ci, którzy tak głośno krzyczą, że nie wierzą, tak naprawdę chyba bardzo boją się swojej niewiary. I szukają wsparcia kogoś, kto też nie wierzy. Tak myślę.

@Polman ja mam dokładnie odwrotne obserwacje. W tym jednak przypadku na komentarz z pytaniem Pana Tomasza odpowiedziałem wyczerpująco, domniemania pańskie są więc nadinterpretacją. Pozdrawiam.