Leśne przywołania

Inspirowany lasem...  

Rozmowy później, teraz nie mam czasu:

Pakuję plecak - wrzucam weń conieco - 

Na myśl tę miłą - oczy jaśniej świecą...

Rzucam to wszystko, wyruszam do lasu. 

Jadę przed siebie, drzwi lasu przede mną. 

Pogoda ciągle jeszcze jest przyjazna. 

W zieleni.. wstążka wije się wyraźna;

Echo z daleka woła! - N a d a r e m n o!!! 

Wysokie drzewa; w poszumie, na wietrze, 

Słoneczny promień prześwietla korony. 

Zapach żywiczny przenika z powietrzem, 

Słowik w zaroślach śpiewa, jak natchniony.

W próchnicznej ziemi konwalie najpierwsze, 

Nad lasem krążą - nadleciały - wrony. 

@~Mari_anna~

'i gdy człowiek wejdzie w las, to nie wie,

czy ma lat pięćdziesiąt, czy dziewięć' 

Pozdrawiam. 

@MIROSŁAW C.

Może; aż tak - to nie,

bo nie mogę sobie na to pozwolić, lecz od lasu nie uciekniesz.

Pozdrawiam :) 

@~Mari_anna~ bardzo ładny wiersz a przy okazji zapraszam do mnie

https://poezja.org/utwor/176760-wyjątkowa-dusza/

Dobry sonet.

Biorę w całości. Pozdrawiam.