Zabierz mnie Panie

Zabierz mnie Panie

Może to, co wlecze mnie za sobą 

Jest tylko ogryzkiem jabłka 

Czereśnią zatrutą robakiem

Wśród łąk pomazanych

Może nic ani nikt

Nie udźwignie 

Gałęzi połamanych.. niesfornych

Przez wiatr od matek wyzutych 

Zabierz mnie Panie

Może przebrnąłem, przeskoczyłem 

Już życie własne zaplute

Marnością, grzmotami 

Bogów starożytnych, skośnookich

Mdłe ich nieba 

Monologi puste, które światy mamią 

Zabierz mnie Panie

Może zgrzeszyłem wiatru w polu szukając 

Nic nie znajdując w mrowisku

Nic nie znajdując w ulu na drzewie

Ale wciąż żądzą wiedzy pałając

Zabierz mnie o najmędrszy 

Przecież wiesz gdzie sowy 

Hukają, gdzie nocne składają wiersze ..

Gdzie ich liry w jajach ukryte

Znasz drogę gdzie staw jest gdzie rzeka

I całe twe łona bezmierne

Nie pomylisz się, wierzę ci bez słowa 

Zabierz mnie Panie

Czy ja będę kiedyś tego żałował?

Czy ufać ci ciągle 

Bezmiernie

Czy ja to w stanie jestem napisać dalej

Czy mogę? 

Czy owinę bezmyślną znowu się obrożą

Czy utrzymam myśl tą 

Która w rzeczy samej

Nie jest rzeczą .. a marną jej opoką

O  Panie !

No przecież zabierz mnie 

Bym nie brnął dalej w puste słowo 

Bym raczej powiódł szept twój 

Wichru zawieją wypełnił oddech twój pro publico bono

Nie odstawiaj mnie poza swoje boczne koło 

Zbaw mnie i uratuj ..

Zabierz mnie Panie

Jak płaz  korytarzami ciemnymi

Ciągnę ten ludzki odwłok 

Skok mój tytaniczny, ograniczony przez światło 

I niski pułap czasu

Kamienic i zamkniętych źrenic 

Które już zaufać ci

Nie mogą 

Weź mnie Panie 

W sosen igły mnie zataj

I schowaj mnie tam głęboko 

Na ten czas niby już umarły 

Niby świetny, lecz ciągle zapalny

Odwrócone schody nocą 

Dokąd nas prowadzą 

Po co? 

Lampy zgasły dom już zniknął 

Już nic nie ma oprócz tej jedynej rysy ..

Weź mnie Panie

W szklance wódka nie ustoi

Kiedy sarna się podrywa

Zatrzepocze kolor w trawie ..

Zabierz mnie Panie