Syndrom niewidzialnych nóg

Syndrom niewidzialnych nóg

czyjeś kroki idą za mną

słyszę ich skradanie

zbiegam po schodach

mylę trop

pędzę do szpitala

odwiedzić moją duszę

przestała wierzyć w siebie

podłączona do respiratora

oddycha dzięki sztucznej inteligencji

znowu te kroki

uciekam

na ulicy padły mocne słowa

trwa dochodzenie o przyczynę

ten facet z obrazka

połamał ramy

idzie w moją stronę

uciekam

dobiegam do siebie

przykrywam się kołdrą

nareszcie niczego nie widać

jutro znowu w uszach zagrzmi polecenie

zapal światło

albo zrobię to za ciebie

Zatrzymałam się, żeby popatrzeć jak uciekasz... ciekawe... facet z obrazka, który połamał ramy. Jawi mi się jak obraz na ścianie, jakiś portret oprawiony w ramkę. Jak dobrze, że ja takich obrazów nie mam :)

Pozdrawiam.

Dzięki za odwiedziny, z tymi facetami z obrazka można mieć różne skojarzenia. Czasem ktoś wychodzi ze swych ram stając się kimś niebezpiecznym.

na neuroleptyki czas ;)

Jeżeli to do mnie uwaga, to ja nie mam problemów, to tylko tekst napisany pod wpływem filmów, takich jak Matrix, Incepcja i wykładów na temat schizofrenii.

do podmiotu lirycznego , spokojnie mam dystans do słowa pisanego raczej nie odnoszę sie ad personam 

"Syndrom niewidzialnych nóg"... plus treść... narzucają mi obrazek kogoś chorego, może po wypadku (?)

kto nieustannie słyszy, czuje jakieś kroki za sobą, ucieka przed tym, mota się wewnętrznie i...

jak dziecko, wierzy, że zakrycie się kołdrą zniweczy całe zło. Tak mi się rysuje, a..

"ten facet z obrazka.. super.

Pozdrawiam.

@Nata_Kruk Dzięki za odwiedziny, tak to rzeczywiście chory człowiek, ale nie z powodu wypadku, tylko to konsekwencja narzuconego tempa życia, no i współczesne miasto tworzy warunki do wszelkich wariacji, jedni wychodzą ze swych ram i kogoś lub coś gonią inni uciekają itd.