Nie ma nikogo w domu!

(A może nie)

potrzebuję psychologa duszy

specjalistę do spraw ciemnego pokoju, 

w którym morskie pejzaże rysują się na moim czole, 

a górzyste archipelagi gonią mnie wzdłuż kręgosłupa

Moje rozbabrane, rozbryzgujące się gwasze myśli

lubią miękką kwiecistą sofę "jak w amerykańskim serialu,"

częściej jednak ...  siadają na nieoheblowanej desce w samym środku pustyni

malują pamiętniki, o tym, "co by było gdyby" i "o tym, co nie będzie"

Gubią ołówki sekund i pióra wieczności

A lepiej z tego bałaganu całkiem-uchwytnych fatamorgan

widać MOJE ''wszędzie":

równonoce pulsowania świata

i przedwiośnia

domysłów

Nieomylny Terapeuta Duszy lubi wisieć na trzepaku i myśleć o tym, 

że z pustaków chaosu fortecy pewności się nie ułoży

Ja zaś lubię siadywać

na zmruszałej ławce w kościele bez sygnaturki 

- lepiej stamtąd widać umykający Wielki Wóz

wiozący ... "eureki" 

@Lidia Maria Concertina ten psycholog duszy to z przekory...? A ten specjalista od spraw ciemnego pokoju, to kto to?

Nie ma nikogo w domu bo w mojej głowie dziś na pewno, z resztą jak zwykle.

Pozdrawiam.

Podoba się,  specjalista od ciemnego pokoju to niepokój. 

Witam - jest ciekawie to fakt - bardzo dobry tekst - 

                                                                                           Uśmiechu życzę.