czuwam dla samego czuwania

I.
Zapada zmrok. Sensualny 
czy może zmysłowy. Zmiana
linii melodycznej. 
Zastanawiam się nad definicją.
Zaostrzony ołówek
dobrze się trzyma.
Słowa nikną pod naciskiem antagonisty.

II.
Noc. Niewdzięczny za wszystko
i za nic. Czuwam dla samego czuwania.
Chleb wyrósł już dawno.
Proces pieczenia zostanie zakończony ugodą.
Księżyc puka w kuchenne okno
pytając czy mam jeszcze wódkę.

III.
Świt nadchodzi powolnym syczeniem.
Bezsenność to taka wielka trwoga.
Dlaczego wszystko niczym
w soczewce skupia się na mnie.
Ustawiam szare komórki
w ciasnym dwuszeregu.
 

IV.
Rozbity dzban
już nigdy nie przyniesie wody.
 

Dobre.

Czasami zbyt hermetyczne jak z antagonistą, ale klimat nocy na czuwaniu oddany świetnie, choć nie jest to optymistyczny klimat.

Dobre są artefakty go budujące.

Pochwa autorze :)

@puszczyk dziękuję Ci za miłe słowa! 

@Joachim Burbank podoba mi się, z każdym czytaniem coraz bardziej. Ten antagonista brzmi tajemniczo, bo to może być kontra w samym peelu albo 'czynnik' zewnętrzny, tak to odbieram. A bliżej mi osobiście do pierwszej opcji, jako taki wewnętrzny dualizm i walkę myśli, czasem i destrukcyjną - to tak ogólnie. A w odniesieniu do wiersza, jakoby stan, kiedy złapie się myśl, i już prawie ją się miało, ale nagle coś ją podważa albo po prostu oddala, jak balonik co uciekł dziecku z rączki.A może być też i tak, że źle to czytam, bo zbyt subiektywnie:P

Zmysłowy i sensualny zmrok narzuca inną melodię- lubię te czary, choć od dawna miewam rzadko. Czasem to może i lepiej, ale przez ten mur oprócz zbytniej wrażliwości na zło wszelakie, też trudniej dociera piękno i odczuwanie szczęścia. Wybacz, że tak tu o sobie wtręty, ale poruszyłeś tymi słowy, ładnymi, właśnie te rejony, a więc to znaczy, że trafnie:) i chociaż za taki u siebie rozruch- dziękuję:)

Reszta też dobra, aczkolwiek tak jak poprzednik odczuwam hermetyczność metafor, ale to nie jest zarzut, bo wcale nie muszę przecież wiedzieć, co jest chlebem i rozbitym dzbanem, bo chodzi o sam proces i emocje, które zrodziły wiersz i w nim się zamknęły.

Dzban zresztą zaskakuje na koniec, bo tu niby ugoda, niby coś się udałdo, ale peel kwituje porażką. A może to tylko brak wiary w siebie i przesadne dobijanie? Bo wiersz to się udał!:)

Im dłużej czytam, tym bardziej.

Pozdrawiam:)

@Luule uuuaaa...jeszcze nikt nie napisał tak dużo i tak miło na temat mojego utworu... cieszę się, że Ci się podoba i że masz swoją interpretację:)

Bardzo dziękuję za czytanie!!!

No czasem tak mam, że muszę, jak jest okazja, żeby 'pogrzebać':)

@Luule miło mi:) 

@Allicja dzięki!