Mikrohistorie

Kiedy w sierpniu sześćdziesiątego ósmego

umierała ciotka, dom miał zapach kopru,

majeranku i przypalonego mleka,

a moje brudne ręce trzymały gromnicę

i kordonek, który stoczył się z łóżka.

Cały bon mot w tym, że razem z ciotką

w sierpniu sześćdziesiątego ósmego kończył się świat

następny w kolejności po paru innych światach,

które w tym domu kołysano do snu

i którymi stukano trzykrotnie o próg.

Postanowiłam go sobie zatrzymać –

odtąd ciotka umierała zawsze w zapachu kopru,

majeranku i przypalonego mleka,

i zawsze, kiedy rozniecałam, a potem gasiłam płomyk

zaciągając się powietrzem po burzy.

Lecz kiedy umierał dom, nie miałam na sobie

zapachu kopru ni majeranku,

tylko parę światów nanizanych na nitkę historii

i w ostatecznym rozrachunku

wyrwanych z kontekstu.

Witaj Marto - pięknie i wyraźnie pokazane minione.

Czuje ten koper majeranek i przypalone mleko.

Westchnąłem głęboko po przeczytaniu.

Aż smutek ścisnął mi serce. Świat, który umiera z naszymi bliskimi. Mój dziadek. Pięknie napisane, piękne i smutne przesłanie. A iść trzeba dalej.