Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Expresso-Noir


Arsis

Rekomendowane odpowiedzi

(Z cyklu: Noir)

 

***

 

Ściśnięci w korytarzu. Poupychani równo.

 

Przepływają falami kopnięcia prądu.

Nerwowe odruchy wariatów.

 

Wszędzie wokół ―

wytrzeszczone

― jak w chorobie Basedowa oczy…

 

Spocone karki i czoła.

… przyśpieszone, płytkie oddechy…

 

Szarpią mnie

nieustannie

― czyjeś dłonie…

 

… zdzierają koszulę, poszukując pieniędzy i rewolweru…

 

„Zaraz z niego wszystko wyciągniemy!”

― Szepczą.

 

„Nie wyciągną!”

― Myślę półprzytomnie.

 

Męczy mnie ―

uporczywa

konwersacja

w oślepiających błyskach

― nadawanych alfabetem Morse`a…

 

… cuchną

zgnilizną

― rozdziawione gęby…

 

 

Wszystko zaczyna się dziwnie kołysać, jakby w oparach narkotycznego dymu…

 

Mózg telepie mi się w czaszce, kiedy opieram się czołem

o brudne okno

nocnego Ekspresu do Atlantydy…

 

Czując czyjeś kolana

w podbrzuszu

i łokcie w wątrobie

― wypluwam na szybę resztki czerstwego chleba…

 

… zsuwają się powoli w czerwonym, stroboskopowym świetle…

 

 

Budzę się w lepkich wymiocinach…

 

Śniło mi się,

że mnie

śledzą…

… że są blisko!

 

I coraz głośniej dudnią krokami po moich śladach hordy zaślinionych epileptyków!

 

tam-tam, tam-tam,

 

tam-tam, tam-tam,

tam-tam, tam-tam…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2013-11-07)

 

 

 

 

Edytowane przez Arsis (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...