Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

tęsknota serca


Gość

Rekomendowane odpowiedzi

jeńców w tej wojnie brać nie będą

martwym nie zechcą błogosławić

nóż z chęcią wbiją ci pod żebro

nie zapytają czemu krwawisz

 

ptactwo zakracze nad mogiłą

sztuka poezji skona w mękach

tęsknotę serca mgła spowije

marzenia wydrą z twego wnętrza

 

nikt nie zapali ci lampionów

pamięć zadepczą kopytami

cieszyć się będą z twego zgonu

wreszcie się mogą dobrze bawić

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Utrapienie w poezji przeważnie poszukuje celów egzystencji, to taki wiersz gdzie cele i wiarygodność poeta ma, ale i notoryczny lęk go dopada o zasady i o powszechną akceptacje społeczną, zrozumienie twórczego mozołu i płynie z tytułowego serca. Ładne, dobrze zrymowane, rzetelnie klasyczne.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

to tylko ci się tak wydaje

też mają serca pod ciał skorupą

na wierzchu chamstwo nikt nie odstaje

są owładnięci kręcącą  d...

 

hormony grają szmal pobrzękuje

lampiony pamięć dziś puste słowa

swe piętno życie cały czas kuje

umysły zdąży przewartościować

 

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Hm

 

ż mi po sercach zimnych jak głazy

które dźwięk szmalu jedynie cenią

są jak zastygłe w hibernie płazy

jak zwiędłe liście późną jesienią

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...