Grzywacz za oknem (wiosna 2020)

Za oknem stare drzewo rozkwita.

W jego koronie niezdarnie przysiadł

i pączki skubie samotny grzywacz.

W dali się modrzy niebo przejrzyste,

takie przedziwnie ciche i czyste,

jak się zdarzało jeszcze w dzieciństwie...

Te same domy i samochody,

ten sam co zwykle krzew trzmielinowy

i chodnik który woła: Odnowy!

Wszystko normalnie niemal za oknem

wygląda dzisiaj. Tylko dlaczego

ciągle ten grzywacz

                                     skubie samotnie?

U mnie też jakoś tak właśnie... I ten grzywacz. Tylko chodnik teraz odnowili...;)

Pozdrawiam:) 

Poeta ma zwyżkę formy :)

Witam - zgrabny wiersz - fajne porównanie do obecnej 

sytuacji -  podoba  się Sylwestrze.

                                                                                                   Pozd.

@Sylwester_Lasota  Ładny, i dzióbek też ma ładny... :) A "dlaczego skubie samotnie"... ? Tak naprawdę tylko on zna odpowiedź na to pytanie... ;) Podoba mi się to delikatne nawiązanie do wiosny i pan grzywacz :)

Miłego dnia :)

Grzywacze, żyjące w lasach, były i chyba są, bardzo płochliwe. Te, które osiedliły się w miastach, oswoiły się z ludźmi i straciły naturalną czujność. Oby nie na ich zgubę.

Również pozdrawiam :)

poeta jest pokorny.

Pozdrawiam

Dziękuję Waldku. Bardzo dobrze odczytałeś.

Również pozdrawiam

@milczenie owiec, @CafeLatte, @Natuskaa, @Antosiek Szyszka

Również dziękuję za serducha i pozdrawiam