Droga, dla której nie ma farby.

Czy muszę być zagubiony

na pastelowym świecie Van Gogha

zupełnie jak w twoich oczach

żebym zamiast barw widział kolory?

Biegnę przez świat rozmarzony

a w każdej czynności widzę podkład 

czy każdy z nas jest na pokaz

bo jestem głodny jakbym śnił w nocy...

O polu pszenicy przy krukach

na obrazie dnia przy dłoni

jakbym zjadł kartkę dla głowy

żeby obrosły mnie pióra.

Zaskoczyłeś mnie tymi barwami i kolorami. No cóż pisze to daltonista, dla mnie chyba jednak to bez różnicy :). Chociaż może nie do końca...

Dobry, ciekawy wiersz.

Pozdrawiam

Dziękuję @Sylwester_Lasota Pozdrawiam