...

Wiersz bardzo mi się podoba. Szkoda, że zabrakło pomysłu na tytuł.

Pozdrawiam.

Witam - bardzo dobry wiersz Jacku - przekonywujący

no i na czasie...

                                                                                                     Pozd.

autor doszedł do wniosku, że każdy tytuł ograniczyłby  myślenie czytelnika czyli sprofanował wiersz

Dzięki Pozdrawiam

Dzięki Waldemarze :)

Pozdrawiam

Dobry wiersz Jacku :)  chyba gdzieś to widziałem  :) 

Ja też Jacku chwalę. bb

jeśli tylko siedzą w domach - wątpliwe szczęście;)

Pozdrawiam

tak jako komentarz do Twojego wiersza - zainspirowałeś mnie dokładnie

i pewno by komentarzem został ale jak się zacząłem zastanawiać to go usamodzielniłem:)

Dzięki pozdrawiam Jacek

Genialna riposta! Zapiszę ją sobie na wszelki i pozwolę w razie zacytować, gdyby zabrakło i mi. Pozdrawiam.

bardzo proszę ale za każdym razem proszę podawać autora:)))))))))))

Pozdrawiam

@Jacek_Suchowicz Aneks do Biblii... 

dzięki tekst stał się wielowymiarowy - samodzielny

dzięki Pozdrawiam

Chyba z Biblią to ma niewiele wspólnego

Dzięki Pozdrawiam

Bardzo mądry tekst Jacku, (podoba się), w poczuciu troski o człowieka - o cywilizację. Dający mocno po synapsach i oddziałujący niemal jak hamulec awaryjny. Osobiście nigdy nie reaguje w teksty autorów z propozycjami, wiersz to osobista potrzeba wyrażania myśli, sugestii, wrażeń autora, tutaj dokonam tylko minimalnej autorefleksji. Gdybym napisał taki wiersz, może nie użyłbym przymiotnika „owczy”, bo jak rozumiem utwór oscyluje wobec szacunku dla dzieła Boskiego Stworzenia, i porządku we Wszechświecie, oraz dotyczy miernej kondycji naszej cywilizacji - przymiotnik „owczy”, jest w moim poczuciu mocno bliski idei chrześcijańskiej, albo kojarzy się - w szacunku naszej wotywnej ofiary dla Boga na jego Chwałę. Rozumiem, że użyłeś tego przymiotnika w porównaniu do stadnego (czytaj cywilizacyjnego) pędu na oślep – ale i tak owieczka-baranek wpisuje się znaczeniem w nienaruszalny imperatyw Boskości. Nie śmiem proponować zamienników tego przymiotnika, bo tekst jest twój, możesz dokonać ewentualnej korekty we własnym odczuciu (jeżeli masz oczywiście wolę czy życzenie).

Druga kwestia to:

quo vadis Domine, w rozumieniu dosłownym: Dokąd idziesz, Panie, albo dokładnie: Domine, quo vadis – w zasadzie to tożsame tylko w innym szyku.

W tym ostatnim wersie wydaje się, że pytanie do Boga (Jezusa w tym trybie), można by zmienić na odautorskie (czyli twoje) i skierować do człowieka - albo ludzkości. Wtedy byłoby np.: homo, quo vadis?; czyli: człowieku, dokąd zmierzasz? Piotr pytał Jezusa w drodze do Rzymu dokąd idzie, bo go nie poznał - od razu (dopiero gdy mu odpowiedział). W tym pięknym wierszu uzbrajasz nas czytelników w tą świadomość wyższego rzędu - Boską, przestrzegasz, że zabiegani, dążymy do destrukcyjnych celów, oddalając od siebie i Jezusa. Poprzez tekst tłumaczysz czytelnikowi jakość nadświadomości Boskiej - i ludzkiej nieświadomości ułomnej i równoległej. Więc może w ostatnim zdaniu skierować autorskie słowo do samego człowieka?, wtedy mogłoby być w konwencji zrymowanej np:

świat zmienić - i z Bogiem darzyć

pytając homo,

quo vadis

No chyba, że tekst jest świadomą antytezą Boga, wtedy moje wnioski nie mają uzasadnienia.

Moje sugestie nie są broń Boże, kategoryczne, to niezobowiązująca krótka analiza, na szybko - i może nawet nieuzasadniona. Pozdrawiam.

@Jacek_Suchowicz Bardzo przyjemnie, celnie i na czasie. Nic dziwnego, że tłumnie wszyscy tu się ogrzali w cieple Pana wiersza. Ogrzałem się i ja A.G. 

Bo to jest zaciągniecie ręcznego hamulca bezpieczeństwa. Zda się, że normalny przestał działać.

Owczy - użyty celowo (scena: stado owiec gna ku przepaści i sukcesywnie  wpadają) lub tak jak napisałeś: wotywna ofiara, Baranek Boży i właśnie dlatego wolałbym się w polemikę nie wdawać, gdyż zasugeruję interpretacje. A tak każdy odbiera po swojemu. Tekst ma wiele wymiarów i interpretacja zależy od czytelnika.

"Dokąd idziesz Panie"  - dokąd prowadzi nas Bóg lub Pan, to człowiek - podmiot liryczny albo "aneks do biblii"  Istotą jest zatrzymanie czytelnika siedzącego w domu i snującego się pomiędzy kanapą, telewizorem a kuchnią

Na razie tyle. ew. na PW wieczorem.

Pozdrawiam

Dobry, a jednocześnie nie nachalny, subtelny.

Oczywiście rozumiem, skoro przymiotnika "owczy" użyłeś celowo wiersz jest raczej antytezą Wiary, jak skonkludowałem na końcu mojego komentarza. Spokojnie. Masz prawo do osobistych percepcji, a moja dobra wola i próba translokacji twojego wiersza do Boskiej strony mocy - spaliła na panewce. No cóż,  próbowałem ;), w moim rozumieniu obecnej sytuacji to nie Bóg nas zaprowadził do tej sytuacji ale my sami, przynajmniej mamy teraz więcej czasu na analizy, jak łatwo ludziom bez wiary odpowiedzialność przenieść na Boga, w którego raczej nie wierzą. Takie czasy, Jacku. Ładny to jednak wiersz. Pozdrawiam ciebie serdecznie.

Ja mam duże wątpliwości czy tu się można ogrzać, jeśli już to tzw. ciepły smrodek. Powalczyć ze sobą o siebie

gorsze jak spowiedź ignacjańska

Pozdrawiam

to nie Bóg nas zaprowadził do tej sytuacji ale my sami, przynajmniej mamy teraz więcej czasu na analizy,  - święta racja to my sami kombinujemy jak kot pod górkę prowokując powstanie takich a nie innych sytuacji.

Wystarczy, że On nie w porę nie zapobiegnie. Ale my homo sapiens musimy wyciągać wnioski (odpowiedzialnością możemy tylko siebie obarczyć)  odpowiednio zmieniając nasze postępowanie.

Tobie nie muszę tłumaczyć co oznacza walka z samym sobą o siebie - każdy to przerabia

Serdecznie Pozdrawiam Jacek :))

Dzięki Bogumile i oto idzie - zatrzymać i nie narzucać

Pozdrawiam