Evelina5590 Opublikowano 29 Marca 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 29 Marca 2020 Na dnie czeluści moje serce splątane umiera śmiercią powolną, żółwią, rzec można. Losie spragniony czułości kwiatu, błysku mądrego oka i tej brwi, którą tak urzekająco unosisz. Kąciki ust Twoich w uśmiechu rozdają całą radość, jaką potrafię sobie wyobrazić. A gdy zmęczenie mnie zmorzy, przycisnę głowę do poduszki i pomyślę o słonecznym dniu, w którym ciepło nie rozpływa się już w przemijaniu. 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się