Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Ust Twoich kroplę


Rekomendowane odpowiedzi

Hej Ty! 
Czy mnie słyszysz?
Zapomniałem już o Tobie,
ale w środku coś Cię woła. 

 

Dryfuję wciąż bez celu
gnany wiatrem, prądem, falą
Szara czerń dokoła
Wyblakła jak te żagle,

Choć kolory kiedyś miały
jak ma miłość 
Razem z Tobą starte


Choć wciąż we mnie coś Cię woła
Jak soli kryształ rozpala ranę

Coś mi świszcze w pustej głowie
Imię Twoje

 

Czy to wiatr, czy prąd, czy fale
Nie wiem
Może miraż?
Morze myśli i
macki splątane

 

Czemu znów mi Cię przywiało?
Przez oceanów przestrzeń rozległą,
Niczym na planetę odległą


Dryfuję bez celu  i ruszyć się nie mogę
Ani utonąć, ani zapomnieć 
Ląd daleko 

 

Ni odłamka, ni kamyka
By i razem z nim pójść na dno
Chłód okropny mnie przenika
Choć woda ciepła

Słona

 

Wszędzie ona, 
Dookoła
Z każdą falą pragnienie wzmaga,
Ale to nie pić się chce 
Lecz ust Twoich kroplę

 

I choć we mnie coś 
Wciąż 
Twoje imię woła 

Odnaleźć Cię nie mogę

 

Już nie migocze w czerni
polarna gwiazda

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Moondog91 Dziękuję ;) Być może trochę przypadkiem to wyszło, ale chciałem uzyskać efekt rytmicznie kapiących myśli, jak krople. 

 

@Gosława Miło widzieć po raz kolejny Twój komentarz ;) Podobno miłość mogłaby być uznana za chorobę psychiczną :P ciężko ją zdefiniować, o ile w ogóle jest to możliwe, ale pewne jest, że jest źródłem niesamowitej energii. Dziękuję za czytanie ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...