Semper Reus Opublikowano 18 Marca 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 18 Marca 2020 (edytowane) Chciałbym. Móc omijać płomienie. Szerokim łukiem. Niczego nie zmienie. Uwolnić się. Z okowów umysłu. Ulotnić się cichutko. Cierpienie każdego zmysłu. Rozum mówi tak. Serce woła nie. Lecę jak ćma. Prosto w płomienie. W najsłodszy ogień. Gorący żar zapomnienia. Ale mi nie wolno. To wiele zmienia. Edytowane 18 Marca 2020 przez Rentier Cottard (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Somalija Opublikowano 19 Marca 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Marca 2020 @Rentier CottardCottardCottardCoCCoCottCottardCCottard Wspaniały wiersz, lakonicznie na tamat. Szczególnie gratuluję ostatniej strofy. Pozdrawiam Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Opublikowano 19 Marca 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Marca 2020 @Rentier Cottard Nie wiem, czy dobrze interpretuję ten "gorący żar zapomnienia", ale wiem, że jeżeli serce i rozum nie potrafią wspólnie dojść do porozumienia, należy jednak słuchać serca... Masz bardzo ciekawe, głębokie przemyślenia i w interesujący sposób je wyrażasz. Dobry wiersz :) Uśmiechu życzę, bo kiedy się uśmiechamy świat zaczyna uśmiechać się do nas... ;) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Somalija Opublikowano 20 Marca 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 20 Marca 2020 Koniecznie trzeba słuchać serca, bo umysł się wyciszy, może nie potrzebny będzie płomień, może poprostu czas wyleczy rany... 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się