Adonis

Kiedy patrzę w twoje oczy 

Długimi rzęsami okryte 

Na twarz rozświetloną uśmiechem 

Na usta  koralem spowite 

Na zęby tak śnieżnobiałe 

Że konkurencyjne dla gór szczytów  

Na dołki w policzkach wesołe 

a każdy z nich woła - przytul 

Na zarost ciemny i gęsty 

Pocieram twój policzek starannie 

I dłonie z długimi palcami 

Pieszczę opuszkami zgrabnie 

Twoje dłonie są silne i męskie 

Moich pieszczot spragnione 

Pieszczę także twoje włosy gęste  

Przygładzam, bo każdy  kosmyk w inną stronę 

Pieszczę twoje uda, stopy i długie kształtne ramiona 

W pieszczotach zakochana 

W pieszczotach zatracona 

Twoja postać o brzasku 

Adonisem się staje 

By za dnia, w słonecznym blasku 

Mityczną utrzymać postać 

W nowiu księżyca i smugach gwiazd srebrnych

Tajemnicą pozostać 

Ewuś, gdzieś Ty takiego znalazła :) Ładnie, delikatnie

Pozdrawiam serdecznie i bardzo dziękuje :) Ewa

@Ewula 'Czasami lubi się kogoś za mocno i to się nazywa miłość' 

Na potwierdzenie,  tekst powyżej :))) 

Pozdrawiam. 

Bardzo dziekuje:)

Dla takich snów warto pójść spać:). Pozdrawiam.

To że tam powiem Cię kopnęło! :) fajnie takie natchnienia do twórczości są chyba najprzyjemniejsze. 
przyjemnie też się czyta, choć zdaje mi się że brakuje nieco uporządkowania w tekście.

pozdrawiam 

Cóż za piękny obraz, mógłby się zmaterializować taki przede mną, nie miałabym nic przeciwko temu...