Słowo

Pozostawiłeś głuchą pustkę, Taką ciszę, że aż przedmioty mówią; Krzesła narzekają, że je nogi od stania bolą, Talerze się tłuką między sobą, który dziś je obiad, Czajnik czerwony z nerwów krzyczy, Poduszki oddychają, prosząc o nieprzyduszanie, Podłoga jęczy, tam gdzie nogę postawię, Garnek swym głosem wodą bulgocze; I ja siedzę, stoję - staram się nie przeszkadzać Bo one problemy mają swoje - W skali Świata mikroskopijne, ale jakąś wagę mają -  I mój problem - - W ciszy eteru czyni mnie przedmiotem.

@M_arianna_No tak:)

@violetta   Przypadła mi puenta; wiosenne rozterki nad filiżanką kawy.    

Urocze i wdzięczne:)

@Maciej_Jackiewicz   Każdy może sobie stworzyć swoją mydlaną bańkę/bajkę. I bawić się nią... przez chwilę.