Paweł Z Opublikowano 28 Lutego 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 28 Lutego 2020 (edytowane) Wchodzę i nie widać nic oprócz samotnego drzewa, ścieżka usłana ostrymi głazami, to miejsce idealne gdzie umysł spokój ma, gdy dusza ubolewa. Obraz, jak podczas seansu, umiejscowienie realne. Ale bieżę przez ową drogę, nikogo nie spotykam, ni wroga, ni otuchy, ni cierpienia, ni szczęścia. Drogowskaz zapisany czymś czego nie rozczytam, a gdy patrzę w niebo, krew, rozlana od wejścia. Niepokój przeszywa, gdy widzę rubinowe niebo wraz ze szmaragdem drzewa, wizja codzienności, alegoria życia, podana jak na tacy przeto. Traktująca o wszystkim, przyjaźni, miłości... Z krainy wyjść tej trudno, mi jeszcze się nie udało. Trzeba by pręt przez oczodół wbić niezauważenie Ale przeniósłbym wyłącznie myśl, ciało by zostało, i bez drzwi trwał tam, mógł zapuszczać korzenie. Więdnąć, czekać, na coś co nie nastanie, drzewko Bonsai niespotykanie rozrośnięte. Może w drzwi usłyszę w końcu kiedyś pukanie? Zaprosić kogoś do środka, szczęście niepojęte. dn. 02.02.2020 Edytowane 28 Lutego 2020 przez Paweł Z (wyświetl historię edycji) 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
M_arianna_ Opublikowano 28 Lutego 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 28 Lutego 2020 (edytowane) Urokliwa treść wiersza i puenta... Jednakże radziłabym bieżyć. (nie bierzyć) Edytowane 28 Lutego 2020 przez Marianna_ (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Opublikowano 28 Lutego 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 28 Lutego 2020 @Paweł Z nie zatrzymuje, wręcz przeciwnie, do góry zabiera. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Paweł Z Opublikowano 28 Lutego 2020 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 28 Lutego 2020 @Marianna_ bardzo dziękuję za komentarz oraz czujność! @Dag dziękuję za piękny komentarz. Ja traktuje ten wiersz, jak i zresztą większość twórczości, jako ucieczkę przed swoimi myślami, które kierują czasem w nieodpowiednia stronę, bowiem dzięki poezji mogę znaleźć się w zupełnie innym miejscu, a (co bardzo mnie motywuje do pisania) jednocześnie za zasłonami metafor ukryć to co w sercu i umyśle mi drzemie... Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Opublikowano 28 Lutego 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 28 Lutego 2020 @Paweł Z 'Queen of Hearts', który wczoraj właśnie oglądałam na festiwalu, obfituje w obrazy przyrody z Twojego wiersza. Jeżeli nie widziałeś, to polecam. Thx Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Paweł Z Opublikowano 28 Lutego 2020 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 28 Lutego 2020 @Dag o bardzo chętnie zajrzę, dzięki Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się