Panna P.

Myśli moje wciąż błądzą odkąd ją spotkałem,

przemierzają krainy odwiedzane z rzadka,

a może i wcale.

Odpowiedzi szukając na niezadane pytania,

odkrywają na nowo coś dla mnie dalekie,

tu blisko zupełnie.

Ona serce me pieści, duszę głaszcze zbawiennie,

gdy tymczasem ciało ogarnia zmęczenie za dnia,

trochę częściej.

Cena to niewielka za ciągłe ze snu okradanie nocy,

by w niej tak zapamiętale odnajdywać mnogość zalet,

rzadko skazy.

Kochankiem czy więźniem jestem jej już nie wiem,

ciężko bowiem odnaleźć różnice gdy w takiej niewoli,

niczym nie zmuszony,

sam się kajdanami przykuwasz do ścian ciemnej celi,

aby odtąd z nią tylko w zapomnieniu życie swoje dzielić,

płakać i się cieszyć.

Przy niej uczucia latać uczę jak jesienią latawiec,

a gdy powieje mocniej wiatr puszczam je swobodnie,

w obcy świat.

Być może dzięki temu ziści się marzenie nienowe

i to co tkwi we mnie głęboko, ujrzy światło dzienne,

ja wreszcie odetchnę.

Pomimo wielu rozterek, duża swoboda w myśleniu, tylko kiedy Ona się zdecyduje... Ta właściwa.... Ja też tego nie wiem, niestety.

Pozdrawiam.

@Marianna_  Dziękuje i pozdrawiam.