Grotołaz przybija pięć

Wciąż wracam do jaskini i za każdym razem
odnajduję czerwoną ochrą odciśniętą
dłoń, jakby ją przed chwilą zostawił na ścianie
ktoś mi dziwnie znajomy i był niedaleko,

niemal na wyciągnięcie ręki. Przykładam pięć
swoich palców i czuję żywą skórę skały,
spoza której dobiega cichy, rytmiczny szept
krwi, moja dłoń pasuje, jak klucz przypisany

do mnie. Palce splatają się w węzeł, tak jakbym
nigdy stąd nie wychodził, z tej ciemnej jaskini,
w której światło latarki wskazuje na ściany,
z nich wyrasta łukiem tłum rąk, pierwsze graffiti,

moja-twoja krew.

Witaj -  mi się podoba ten odcisk - bo pulsuje...

                                                                                                  Pozd.

@Waldemar_Talar_Talar Witaj, dziękuję i pozdrawiam.

Można być empatycznym wobec tego, co niby przebrzmiało.. 

@iwonaroma Dzięki.

Bardzo podoba mi się te pięć palców, ale nie pięść, choć mógłby być pewnie i żółwik ;-)

Mówiąc poważnie, to takie obrazowanie czegoś co trudno mi wypowiedzieć i ubrać w słowa, że jest coś takiego jak gest przyjaźni, że to właśnie może przetrwać, dzięki temu a nie dzięki pięści możemy przetrwać.

Pozdrawiam :-)

@Pia Dzięki, wiersz "pije" prehistorycznych odcisków dłoni w jaskiniach, na mnie one robią niesamowite wrażenie, jakby dłonie wyciągnięte ponad czasem, dziwnie obecne. Pozdrawiam :)

@Jan Paweł D. (Krakelura) ale fajne:) takie "krwiste", podoba mi się, proszę pana i to zdjęcie też :)

zastanawiam się tylko czy w drugim wersie nie byłyby lepiej...

"odnajduję dłoń odciśnietą czerwoną

 ochrą (...)"? ale stryjek nie przejmuje się mną, jakaś taka marudna jestem ostatnio:))) 

Ale poważnie, super wiersz, świetna obserwacja, dzięki :)

@umbra palona Dzięki, wiersze są cały czas otwarte i można coś zmienić, i tak pracuję nad trzecią wersją tego wiersza, ale póki co utknęło, bo już chyba zmęczony jestem i wróciłem do malowania, pora coś kolorowego na płótnie zobaczyć. :)