Szmizjerka

Nie martwię się przekwitaniem, bo nigdy nie rozkwitłam
I co z tego, że jestem leniem - pracuję nad tym, by ta cecha nie zanikła

Zauważam, ale nie dostrzegam
Ścigam się, ale nie zabiegam
W bezsensie zawsze znajdę sens - nawet ... bezsensowny
I nieład, co trzyma fason i zawsze jest szykowny

Cóż, kłębek kiepskich wierszy - to wszystko, co pozostawiam po sobie
Sweter - nigdy nie powstał - choć  druty noszę przy sobie

Ciche kosmiczne rozgwiazdy wtopione w każdą dobę ...
Meteor Adelajdy - dla wszystkich wątpiących w ''drogę''
To mój najnowszy utwór ... Już nie potrafię śpiewać! Już nawet się nie czeszę! Gromy z ciemnego nieba ....

Rozbieram się pozując do aktu ...   obnażonych rozgrzeszeń
Nie liczę na łaskę w kontuszu,
nie sądzę, że kogoś wskrzeszę

Życie to strzelanina - na drodze szybkiego ruchu
Życie to twardy orzech - na spodku z gęsiego puchu

A luty wita nas deszczem
Zajętym telefonem,
Życie to dla mnie kolekcja - wypadłych z obiegu monet

I nie dam sobie wmówić, że potrzebuję dzieci
Gdyż niańczę sama siebie
I nigdy nie wpłynął sprzeciw ...

sprzeciw... od Ciebie

pozdrawiam

Ten fragment trochę odstaje od reszty,  rym po sobie-przy sobie trochę drażni. Napisałabym to jakoś inaczej, na przykład:

Cóż, kłębek kiepskich wierszy - to wszystko, co po mnie zostanie
Sweter - nigdy nie powstał - choć  mam go od dawna w planie

-albo jeszcze inaczej, to Twój wiersz i nie chcę w niego ingerować. Reszta podoba mi się, lubię Twój sposób pisania. Pozdrawiam.