Niespodziewana podróż

Zjawił się w mym życiu,

Tak niespodziewanie,

Zabrał mnie ze sobą,

Na świata zwiedzanie,

Pokazał jak uroczo brzmią półgłosy,

Nauczył, że cuda to też krople rosy,

Uwierzyłby w każde moje słowo,

Bym tylko czuła się komfortowo,

Objął ramieniem szerokim,

Moje wątłe ramiona,

Bym mogła z drzewa przeczytać nasze wspólne imiona,

I odszedł tak szybko,

niespodziewanie,

jak wtedy gdy zabierał mnie na to zwiedzanie.

Człowiek siedzi po nocach i czyta takie perełki ;-)

Siedzisz po nocach, to masz... ;-D

Jeśli rzeczywiście tak było, to jakoś mi tak smutno się zrobiło...

A jeśli to hybryda, czyli prawdziwe zdarzenie spotkało cud wyobraźni, to fanie to opisane...

Pozdrawiam!

* kolejny dobry kawałek ;-)

@Artbook Na szczęście to tylko wyobraźnia! 
miło się czyta takie komentarze, dziękuje :) 

Cieszę się, że jeszcze w komentarzach można przeczytać coś więcej niż tylko ,,spoko”, ,,słabe” ,,ładne” itd

Ja też miałem niespodziewaną podróż :)

https://poezja.org/utwor/173935-niespodziewana-podróż/

Pozdrawiam

Odszedł tak szybko, ponieważ widział, że zaczynasz doceniać drobne rzeczy, które potrafią krzesać radość w duszy człowieka. Z nim było błogo ale teraz inne osoby trzeba rozbudzić. Ty, droga autorko, już poradzisz sobie sama. :)