Ubrania

moje małe nadzieje

wiszą w przedpokojowej szafie

gdy wychodzą na zewnątrz

wyciągam je na światło

stara kurtka bluza z polaru

brały udział we wszystkim

wszystko widziały

znoszone buty w nieznośnym grymasie

poniosły tym razem w objęcia świata

moje małe nadzieje

tak samo jak zawsze

zgubiły drogę

teraz chodzę w zawieszeniu

szukając nadziei

nawet tej małej

Fajny pomysł na wiersz... ale ukośniki,  zasugeruję wyciąć. To jakaś tam wersja... może ktoś inny coś szepnie.

Pozdrawiam.

O dziękuję za poświęcenie czasu i wg

doceniam

Mi się podobają owe nadzieje...

                                                                             Pozd.

Czy to celowe?  Nie "we" wszystkim?

Pomijając to bardzo fajne przemyślenia. Mówia czysto, że twórca nosi sporo na ramionach.

Racja

Dziękuję

Fajne. Szczególnie

Choć to wiszenie kojarzyć się może , no trochę ze śmiercią, ale ożywa dalej wiersz i to jest fajne. Pozdr. J. 

Podoba się bardzo. Wiersz jest niejednoznaczny w przekazie, daje swobodę interpretacji.

Z przyjemnością będę tu powracać. :) Pozdrawiam słonecznie.