Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Samotność

robertomaszewski

Przez robertomaszewski
w Wiersze gotowe

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bożena Tatara - Paszko

Bożena Tatara - Paszko

Opublikowano
Opublikowano

Zamieściłeś wiersz na forum dyskusyjnym a powinien był trafić do miniatur albo do gotowych albo o warsztatu jeśli nie masz pewności gdzie, poproś Mateusza by go przeniósł.  

 

Jedyna uwaga jaką mam to duże litery w każdym wersie. 

Abo zrezygnuj z dużych liter w ogóle albo zapisz inaczej.

Mógłby wyglądać tak:

 

jestem pożółkłym liściem

ostatnim z tak wielu na drzewie

prócz mnie opadły wszystkie

że żyję żaden z nich nie wie

umieram

nikt nie płacze

 

"oprócz"  rozbija rytm -  prócz  - będzie właściwsze.

 

albo tak:

 

Jestem pożółkłym liściem,

ostatnim z tak wielu na drzewie.

Prócz mnie opadły wszystkie,

że żyję żaden z nich nie wie.

Umieram,

nikt nie płacze.

 

 

Bardzo smutny wiersz. Pogody ducha życzę :)

Pozdrawiam :)

 

 

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
robertomaszewski

robertomaszewski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Bożena Tatara - Paszko Dziekuję,  "prócz" rzeczywiście lepiej brzmi.

Wiersz napisalem jakis czas temu, teraz pogody ducha mam wiecej. 

Zresztą nawet wtedy gdy pisalem, nie do konca utożsamiałem sie z "moim" liściem :)

Nie wiem jeszcze kim jest Mariusz. I o co i jak  można Mariusza o cokolwiek prosić.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Bożena Tatara - Paszko

Bożena Tatara - Paszko

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@robertomaszewski Mateusz  jest Administratorem tego portalu. 

 Naciśnij na  na "zgłoś"  w prawym górnym rogu okienka,  w którym jest wiersz .  Wystarczy tylko poprosić o przeniesienie go do wierszy gotowych.

 

Czekam na kolejne :)

 

 

 

Edytowane przez Bożena Tatara - Paszko (wyświetl historię edycji)
1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Amelka
      Wspomnienia serca

      Przez Amelka · Opublikowano

      WSPOMNIENIA SERCA Nie był zwyczajnym pocałunkiem Nie był zwykłym przytuleniem Jego ramiona dawały mi bezpieczeństwo przed uczuciem, którego tak bardzo się bałam. Usta rozumiały to czego powiedzieć nie umiałam. Oczy sprawiały, że imienia swojego zapomniałam, a wszystko, co najważniejsze w nich znajdowałam. Ciało rąk nikogo innego nie przyjmowało Serce na każdego, kto nie był nim się zamykało. Nie był zwyczajnym chłopakiem Był osobą, która prawdziwie pokochałam i chłopakiem, o którym nigdy nie zapomniałam.
    • Lechosław_Kerner
      Panta rhei

      Przez Lechosław_Kerner · Opublikowano

      @agfka i to jest ten problem, też go czasem mam, ja wiem o czym poszę i dla mnie jest to jasne... Uczę się tego, że ludzie nie siedzą w mojej głowie i często nie mają pojęcia co i jak. W żadnym razie, nigdy, przenigdy nie zinterpretowałbym twojego tekstu tak jak ty go wyjaśniłaś.
    • agfka
      Panta rhei

      Przez agfka · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nie. Tak mi się podobało. To nie jest wiersz o jedzeniu, ale o wspomnieniu osoby, która umarła. Choć komentarze zdaje się wszystkie odnosiły się do "rozpływania się w ustach", ale jakby "wszystko, co płynie" z zamrażarki miało komuś smakować, to ja już tego nie wiem;-) Pozdrawiam :-)     Ust twych więc usta nie tknę­ły ni­czy­je? Nikt nie uści­snął two­jej drżą­cej ręki? Nikt się nie oplótł w two­ich wło­sów pęki ani się we­ssał w two­ją bia­łą szy­ję? Nikt się nie wsłu­chał, jak twe ser­ce bije, jak omdle­wa­ją słów błę­kit­ne dźwię­ki, a cia­ła twe­go kształt smu­kły i mięk­ki zdrój tyl­ko wi­dział i wod­ne li­li­je? I ni­g­dy dum­ne to kró­lew­skie cia­ło w ni­czy­ich ra­mion uści­sku nie drża­ło? Pra­gnie­nie two­je jest jak blask o wscho­dzie? Ni­g­dy w tych oczu sło­necz­nym ogro­dzie nie try­sła roz­kosz kwia­ta­mi zło­tem! ? Pójdź! Tyś jest szczę­ściem naj­wyż­szym na zie­mi!    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Zwykle piszę nieregularne wiersze, nie uznaję wyższości wierszy regularnych.  Pzdr.
    • Moondog
      Może

      Przez Moondog · Opublikowano

      @Leszczym dzięki wielkie :) @jan_komułzykant tak masz rację dzięki za uwagę  Pozdrawiam 
    • agfka
      Napisz dla mnie

      Przez agfka · Opublikowano

      Super

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       autoironia ;-))   Bardzo sympatyczny wiersz :-)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...