Ratownictwo terenowe

błogosławiony blisko Placu Wilsona
dosięga boskiej recepty in blanco
bez daty przemijalności
jego grób przy stacji ludzkich dróg
biorących też początek z ułomności
ciała i umysłu

inną rzeczą jest wierzyć bez dowodu
czy choćby poszlaki że jutro ktoś konający
obudzi się na nowo w ziemskim trójwymiarze
bo nic się nie wydarzy gdy obce tkanki i prądy
wyparują w gorączce

prochy pod kamieniem
znicz gotowy na światło
w twoich rękach
uzdrowienie

@kb.

Właśnie dlatego, że był jednym z nas.

Ten fragment, a w szczególności recepta in blanco, to uczucie, że zawsze możemy się podeprzeć o jego krzyż. Tak to sobie interpretuję. Pozdrawiam

@Dag cóż, bywam tam od czasu do czasu, przyznam że niebezinteresownie, od paru ładnych lat. 

dzięki za odzew Dag, pozdrawiam :))

@kb. bezinteresownie nawet nie umieramy, zawsze na coś liczymy...no przynajmniej większość. Nazwę to troską o kolejną duszę, a to już nie egoizm. Naprawdę piękny wiersz. Pozdrawiam

@Dag fajnie powiedziałaś, dzięki Dag

Musiałam przeczytać kilka razy.... Nie wiem, jakie masz "korelacje" z Placem Wilsona,

mało znam to miejsce... W każdym razie, niesamowite wrażenie robi na mnie druga i.. puenta,

śliczna jest... dwie ostatnie cząstki bardzo pojemne, a i wstęp, jak sądzę, nie bez znaczenia dla Autora.

Pozdrawiam.

@Nata_Kruk nie bez znaczenia ten wstęp, prawda. ale cieszę się że pomimo niedopowiedzeń da się czytać :))

pozdrawiam Nata