Cisza która płacze

cisza po zmarłym

bywa tak cicha

że aż boli

jest niewidzialna

a mimo to ją

wyczuwamy

boimy  się jej

lękamy czy nie

przemówi

taka cisza jest 

trudna bo 

płacze

Ciszę bywają tak różne... smutne, tęskne, pełne lęku,  napięcia,  trwogi ale też spokojne, radosne, słoneczne... cisza ciszy nierówna choć niby tak samo niebrzmi  :)

pozdrowienia

@iwonaroma  -  witam i dziękuje  -  miło cię widzieć.

                                                                           Uśmiechniętego wieczoru życzę.

@Waldemar_Talar_Talar Piękny wiersz i temat straty jest mi bardzo bliski.

Cisza w tym wypadku to dla mmnie ta część osobowości, która w jakimś sensie zasypia wraz ze śmiercia najbliższej nam osoby.

Powstaje ogromna bolesna pustka.

Ja schowałam ten ból bardzo głęboko ze strachu, że się "rozpadnę", jak tylko zacznę płakać. Byłam dzieckiem, to może mnie to usprawiedliwia.

Łzy przyszły wiele lat później. Było trudno, ale jaka ulga. 

Bardzo dziękuję i pozdrawiam. 

@Karina Westfall  -  cóż samo życie -  dzięki serdeczne za przeczytanie 

                                   i głosik.

                                                                                                           Dużo  dobrego życzę.

@Ulk  -  dzięki.

cisza płacze ,  ciekawe .... smutny ten utwór ale i zarazem piękny i takie klimaty lubię pozdrawiam zuzia 

zapraszam na mój profil na nowy wiersz pt"dla mamy" będzie mi miło jak wpadniesz i zostawisz ślad życzę miłego i pięknego dnia

@MałaAga -  dziękuje.

@zuzia -  dziękuje Zuziu za przeczytanie.

                                                                                                             Uśmiechu życzę.

Podoba się.

@Paweł Artomiuk  - cieszy mnie twoje podobanie -  dzięki.

                                                                                                                            Pozd.

Bo śmierć to cisza 

@Czarek Płatak - witam - aż strach się jej bać - dzięki Czarku.

                                                                                                                     Pozd.

Ciekawe... Bo mnie, za każdym razem, uderza Pustka. Trochę tak, jakby w obrazie życia ktoś wyciął dziurę tam, gdzie była osoba mi bliska. I masa wspomnień, czasem dręczących, ale nie Twoja "cisza". Prawdę mówiąc, wolę tę swoją Pustkę:). Cisza zabija. Zwłaszcza wspomnienia...