Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Z Depresją Donikąd


Karina Westfall

Rekomendowane odpowiedzi

Każdego ranka słońce
Z letargią się wychyla,
Bezsenności bijąc końce.
Budzik połyka bakcyla,

Idzie mozolnym krokiem.
Kwiaty w wazonie patrzą
Na NIĄ obojętnym wzrokiem.
Cienie się na oczach babrzą,

Włosy splątane w bezsensie
Dają się jakoś ułożyć.
Dzbanek piszczy na kredensie,
ONA w transie. Czas wychodzić,

Autobus odjeżdża zaraz.
Obcas stuka monotonnie,
Drzewa spijają JEJ marazm.
Trawa wyrasta bezwonnie,

Bezszelestnie, bez nadziei.
Dzwonki dawno już nie dzwonią.
W autobusie ślad zawiei
Zatarty bezruchu tonią.

Bezkształtne i otępiałe
Grymasy mają inne twarze.
Spocone rękawy białe
ONA ukrywa jak może.

Staje w przyczepy kącie,
Na przystanku nie wysiada.
Czeka, aż JĄ ktoś potrąci,
Uśmiechnie się, czy zagada.

Dla innych wydaje się głucha,
Zimna, a JEJ ciało woła - Odejdź!
Duszy dawno już nie słucha.
Nikt nie odważy się podejść.

ONA jednak tego nie wie
Jeszcze. Wysiada w końcu
Na przystanku w Uschłym Drzewie
W okropnie palącym słońcu.

Teraz na peronie czeka
Na pociąg, co Donikąd jedzie.
Ucieknie do bardzo daleka.
Nie wiem, czy jeszcze przyjedzie...
 

Edytowane przez Karina Westfall (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"bezruch toni" :)

 

"ONA jednak tego nie wie
Jeszcze. Wysiada w końcu
Na przystanku w Uschłym Drzewie ???:)))
W okropnie palącym słońcu.

Teraz na peronie czeka
Na pociąg, co do Nikąd jedzie.:) DONIKĄD
Ucieknie do bardzo daleka.
Nie wiem, czy jeszcze przyjedzie..."

 

:))

 

Myślę, że nie o to chodziło żeby wywołać śmiech

patrz tytuł (Depresja.) <- ta kropka w tytule też nie wiem po co

ale tekst jest bardzo bekowy

 

w każdym razie 

ciekaw jestem Twoich innych tekstów choć nie ma co ukrywać

czytanie ich będzie przyjemnością zbliżoną do słuchania Marzii Gagiollii :P

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...
  • 4 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ciekawa podróż bohatera przez życie, wzbogacana wspomnieniami i refleksjami, jak w życiu każdego z nas. Dwa drobiazgi:  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jeszcze nie spotkałem pijanego, który wyznałby otwarcie, iż jest pijany, a wprost przeciwnie: im bardziej pijany, tym uparciej utrzymuje, że jest trzeźwy.   To chyba jakiś specjalny wagon, gdyż przedział pierwszej klasy miał sześć miejsc do siedzenia, a przedział drugiej klasy osiem miejsc. Obecnie na większości kolei europejskich obydwie klasy mają po sześć miejsc. Ale ogólnie całkiem niezłe.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • ,, Boże, mój Boże,  czemuś mnie opuścił? ,,   niedawno wołaliśmy ,, witaj KRÓLU,,  a dziś ,, na krzyż z nim,,  i ukrzyżowaliśmy Jezusa    po ludzku w bólu żali się ON szuka pociechy u Boga Ojca  zawierza się Mu całkowicie   ,, niech się stanie jak Ty  chcesz, a nie jak Ja chcę…   do końca jest Człowiekiem    umarł jak każdy z nas  to jedyna droga do domu Ojca tam nas oczekuje  idźmy do Niego z ufnością    Jezu ufam Tobie    2022 /2024 andrew  cytaty Ps. 126, Piątek  dzień męki i śmierci Jezusa
    • Wiejskie kościółki Małe, drewniane Duże, murowane Na tych poddaszach wiją gniazda jaskółki   Msze wieczorne, czy te nad ranem Na radość ślubów, na rozpacz pogrzebów Schodzą się ludzie ze wszystkich brzegów W tych ścianach modlitwy zamurowane   Blask wpada nieśmiało przez świetlik Oświetla wiernych oczy I policzki, które czasem łza zmoczy W tych oczach - mętlik   Obok kościółka, mała aleja Tłumy dusz, nie wiadomo skąd Ktoś w ich dusze ma jednak wgląd W tych duszach - nadzieja   Biją głośno kościelne dzwony Ciche łkanie przy pustym grobie Cmentarną ziemię wróbelek dziobie W tej ziemi, z tych łez, wyrosną klony   Wiejskie kościółki Ptakom - schronienie Ludziom - zbawienie Zapewnią te małe przyczółki    
    • życie pozagrobowe pierwsi  wymyślili Egipcjanie    niezwykła obietnica  i odpowiednia administracja  trzyma naród w zaprzęgu  kapłani mogą wydłubywać ludziom oczy  rabować grobowce    wiara jest najważniejsza    na czas budowy domu osadnicy  okopywali się w żywej ziemi  gościnność bezkresnej Wirginii  to ataki Indian chorób i komarów  pierwszy rok decydował o wszystkim    dziś ich prawnuków fentanyl wlecze ulicami  i żywcem wciąga pod ziemię    wiara przyciąga nadzieję    w noc poprzedzającą jej urodziny zostawił na schodach skrzynkę  poćwiartowane ciałko ich syna  to miał być prezent    wiara i nadzieja z czasem rodzą    miłość             
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...