Pasjans

Witam - miły w czytaniu - czuje tu ciupkę smutku i nadziei.

Fajne też są te zegary -  na pewno znajdą czas...

                                                               Dużo miłego życzę.

Witaj Waldku... dobrze czujesz te.. "ciupki"... :) a z zegarami trzeba będzie się jakoś dogadać.

Tobie także dużo dobrego w tym nowym... Dziękuję za wizytę.

Pozdrawiam.

Natko - jak zwykle piszesz tak, że nic tylko zrymować

co też z ochotą czynię

stają do pionu ściany po nocy

ciepło pościeli przygarnia łóżko

wschód filiżankę znów zauroczył

sny rozerwały fusy wraz z pustką

kładkę buduje nieznana przyszłość

chwile opieram na kruchych zmierzchach

myśl krystaliczna jak bańka pryśnie
zaś tkane jutro w nicości pierzcha

a myśli z zegarem spływa niepewna

wcześniej czy później kopnę w kalendarz

:))) Pozdrawiam

Jacku, to miłe... bo ja zawsze z ochotą czytam takie rymowane riposty od Ciebie... i chcesz czy nie... te słowa..

... sprawiły, że niemal 'wybuchłam' śmiechem... cóż.. to się kiedyś stanie.

Bardzo dziękuję za obecność, także pozdrawiam... :)

Natko

pasjanse w większości sprowadzają się do spraw ostatecznych tworząc po drodze złudne nadzieje

szkoda na nie czasu

a ile radochy masz z pisania

Pozdrawiam Jacek

Odnajduję się w całym wierszu oprócz ostatniego wersu. :)

Zgadzam się, że nasze jutro wprost wynika z naszego dziś - przynajmniej w 50%.

Ponadto, jestem fanką wyplatania. :)

Pozdrawiam!

:) Powoli wszyscy topniejemy i chcąc - nie chcąc, jak Kilimandżaro wycofujemy się wraz z czasem, który dzisiaj zauważamy po pełznących cieniach przy porannej kawie. Pięknie to opisałaś Nato.

Skojarzyłem z Kilimandżaro przez tę topniejącą "myśl krystaliczną", bo przypomina ten nieszczęsny, ginący w oczach lodowiec. Aż głupio mi to za każdym razem powtarzać, ale co zrobić, to kolejny naprawdę świetny wiersz.

Pozdrawiam. :)

Jacku... pasjanse, to także łamigłówki, a tych nie szczędzi nam życie. Próbuję, mimo wszystko,

nie tracić nadziei.. próbuję.. ;)  Co do pisania, już tak mam, że konkretne sytuacje wyzwalają we mnie strumyk myśli, który od razu zapisuję. Dziękuję za powrót. Twój rymowany 'upominek' zabieram do siebie... :) 

Anno... moja peelka dzieli siebie pomiędzy... chce być 'tu', ale wie, że musi być też 'tam'...

stąd ciągłe podróże... to właśnie miał zobrazować ostatni wers.

Fanka wyplatania (?)... :) 

Dziękuję za post.

Bardzo logiczny ciąg kolejności zdarzeń. Myślę, że dobrze jest tak sobie wyplatać, snuć i tkać przyszłość, poszukując przy tym tych najczystszych, najbardziej skrystalizowanych myśli, ale niestety to jutro, czasami wygląda inaczej niż ten pasjans z dziś. To co zaplanowaliśmy i poukładaliśmy, może szybko lec w gruzach, jeśli czas nie okaże się łaskawy. Bardzo ciekawe, głębokie przemyślenia Nat.  Pozdrawiam.

tetu... pierwsze dwa zdania z Twoje komentarza w zasadzie powiedziały wszystko. 

A wiesz, że ja już od dawna nie planuję... tzn. jakiś ogólny 'zarysik' tak, ale tylko to. Ktoś kiedyś mi powiedział,

jeżeli chcesz rozśmieszyć Pana Boga, to zdradź mu swoje plany. Chyba coś w tym jest...

Dziękuję Ci, że byłaś tutaj.

Janko... to prawda, topniejemy wszyscy, jak.. Kilimandżaro... :)... miałam, krystalicznej prawdy,

w sensie - czystej, co i tak mogłoby się różnie kojarzyć. Pisząc 'coś', staram się zachować pewną uniwersalność treści, choć ostatnio opisuję konkretne zdarzenia/zderzenia rzeczywistości mojej peelki.
Twoje czytanie bardzo mi odpowiada i pozwolisz, że dygnę sobie w podziękowaniu za miłe słowa... :)

umbra palona... Marcinie K... Przemku Prus... Wam także dziękuję za czytanie.

Ślę wszystkim noworoczne pozdrowienie... :)

@Nata_Kruk czytamy lubimy nie zawsze komentujemy ;)

                       pozdrawiam również noworocznie :D

Bardzo ciekawy wiersz 

Zatrzymałaś mnie na dłużej

"krystalicznej myśli ale ona topnieje                        
wyplatając dzień zaczynam tkać jutro" 

topnieje wyplatając? karkołomne, widzę przerzutnię ale tu bym coś chyba zmienił

Dobry tekst, dobra puenta, niepokoi natomiast ten jeden fragment. Pozdr. 

Podłączam się do komentarza Janka 

Zegary na pewno znajdą czas, tylko trzeba mieć patience.

 ładny wiersz.

 pozdrawiam

Lubię wyplatane przedmioty oraz metafory związane z wyplataniem. :)

Pozdrawiam

.... Przemku, a może jednak zachęćmy samych siebie... ;)

... jeśli tak, Gosławo, cieszę się... :)

Paweł, akurat w tym miejscu nie szukałabym przerzutni, jeśli już, to... szukam... krystalicznej myśli ale ona topnieje..

oraz kolejne zdanie... wyplatając dzień zaczynam tkać jutro... ja tak czytam.

Fajnie, że spuentowało się dobrze... :)

Rozumiem Marcinie i za to Ci dziękuję, bo nawet 'podłączony', ale wiem, o czym pomyślałeś... :)

... to prawda Annie_M, bez cierpliwości niewiele zdziałamy.

... przedmioty, ok.. :) ja wolę chyba metafory z tym słowem.. ;)

Drodzy goście, dziękuję za zajrzenie i zostawione słowa. Ślę wszystkim pozdrowienie.
 

ps. beta_b... Beato, przepraszam, pominęłam Cię. Dziękuję za ślad w okienku "pasjansa"... :)

Jutro jutrem, a co z dzisiaj? Ludzie ciągle na coś czekają i często w tym czekaniu się zatracają tak głęboko, że nie dostrzegają 'dzisiaj'. Wiem, że Tobie Nata to nie grozi. Ot, taka myśl.

Kłaniam się i łapą macham ;)

Ładna to metafora przebudzenia, mocno obrazowe oddziaływanie, to znaczy widzę te ściany postawione do pionu, prawdopodobnie przez światło poranka zaglądające przez okno do sypialni, jest kolejna faza światło przechodzi do filiżanki z kawą, osad dopijanej kawy układa się w szczutki zapamiętanego jeszcze przez moment snu, który za chwile zostanie wykasowany z pamięci dyskowej jaką jest ludzki mózg, zegary – to źródła czasu zaplanowanego. Światło zaś to– surrealne wrażenie twojego wiersza. Ok. Pzdr.