Droga pielgrzyma

ponad skrzypiącym morzem

przebudzone oko latarni 

lustruje spojrzeniem 

smutek marszczący 

płat mojego mózgu

w purpurowym unerwieniu
nieba powietrze
ciężkie od znaczeń
podżega kłęby fal formujące
kształty przeznaczenia

na skraju dnia
na skraju dnia
samotny we wnętrzu życia

napotykam opór
nadciągających zza horyzontu
dudniących dźwięków
 

święta pielgrzymka
świata obleczonego
całunem chaosu i gwałtu

spoza gwiaździstych neuronów
coś ciągle jednak szepcze
urywanym głosem

otula jasną wizją:

nadejdzie dzień błękitny
i jego czystość
zaniesie nieskalaną

w noc

* * *

artwork Phazed

Skrzypiące morze- super. W ogóle sporo fajnych ukazań. Ładnie,  łącznie z ilustracją.

@iwonaroma Dziękuję i kłaniam się :)

Bardzo ciekawe

ale zapisałbym  to tak 
 

ponad skrzypiącym morzem

przebudzone oko latarni 

lustruje spojrzeniem 

smutek marszczący 

płat mojego mózgu 

Tu podoba mi się bardzo to powtórzenie 

choc zastanawiam się dlaczego 

Dlatego :-)

Taki patetyczny w wymowie jest ale o dziwo mi to nie przeszkadza 

Niektóre ze strof mogłyby z powodzeniem stanowić odrębne miniatury :-) 

Ładnie :-) 

Pozdrawiam

@Lahaj Czasami bywam górnolotny :) Ciekawa jest Twoja modyfikacja - krócej i lepiej, więc zmienię. Dziękuję serdecznie <3

@Gosława Dziękuję:) A które masz na myśli ?

Druga i ostatnia :-) 

@Gosława Może po niewielkiej parafrazie zaczęłyby żyć własnym życiem:)

@Qdi Pudi z pewnością :-) 

piekny wiersz, klimat ktory szczegolnie mi odpowiada. Zaznaczony fragment pasuje do msc, gdzie  teraz jestem doslownie i w przenosni. Dobrze, ze mam internet przez moment i od razu taka mila niespodzianka. Pozdrawiam 

@Dag Dzięki:) Cieszę się podwójnie -Twoim komentarzem i powstałą synchronicznością...Pozdarawiam:)