Doznania koszerne

Na prywatnym wzgórzu czaszek jestem panem, pomazany krwią
tłustej kury. Nie będziesz jej spożywał, ale jak wodę na ziemię ją wylejesz.
Taki zwyczaj w naszych domach, że kobiety nie zajmują się wieczerzą,
na którą zapraszamy starych kumpli z wojska. Chcę im pokazać upominek,
wydobyty nadludzką siłą z turystycznej torby przez pewnego
ekscentrycznego archeologa, gdy po wylądowaniu w Ejlat zmuszeni
wspólną obsesją wypiliśmy parę butelek. Za żywych.
Podarował gąbkę śmierdzącą octem z dziurą na dłoń
wyciągniętą w geście humanitarnej pomocy.

Dobry wiersz. Trudno skomentować, na pewno inny, ważny. Nie poruszasz banalnych tematów.

Zawsze jest jakaś historia,  za którą stoi człowiek, z krwi i kości

Bardzo to sobie cenię i cieszę się, że mogę Cię tutaj czytać.

@kb. Migają mi biblijne symbole, może się mylę, ale na pewno posiedzę sobie nad Twoim wierszem. Tutaj warto spędzić każdą wolną chwilę. Thx

Ciekawy wiersz. Choć nie mogę powiedzieć, że wszystko rozumiem. Może zechcesz powiedzieć co Cię zainspirowało do jego napisania? 
pozdrawiam :) 

@Paweł Artomiuk fajnie że czytasz, dzięki. swoją drogą, to właśnie tu, na poezji.org 10 lat temu zaczynałem swoje pisanie.

@Dag @Dag te symbole dobrze migają :))

cóż, czasem sięgam do Biblii. i już słyszałem że za często ;))

@kb. Ostatnio skończyłam Stary Testament, na prośbę nieżyjącego już ojca czytałam od kilku lat. Zwątpiłam na samym końcu...może kiedyś uda nam się porozmawiać...

@Tom Tom szczerze, co zainspirowało? własne doświadczenia z piciem, a właściwie z zaprzestaniem picia alkoholu (tzw. chlania). a że kiedyś, zanim pojawił się ten problem, miałem zainteresowania historyczne więc wyszedł z tego może niewyraźny treściowo ale jednak zarysowany temat.

dzięki za czytanie, pozdrawiam 

@Dag kiedyś przeczytałem od początku do końca kilka Ksiąg, może na nawet kilkanaście. resztę pisze życie.

@kb. Tak jak mówisz. Skłaniam się bardziej ku postaci Jezusa.... Myślę, że byśmy się polubili. Interesuje nas człowiek z przeszłością...Mamy tu księdza z Ghany. Polski kościół w Dublinie, ksiądz z Afryki. Uwielbiam go słuchać..bo on prawi o bogu na ulicy i ja też tak to pojmuję... W sumie, to ci ludzie zakretu, pomagają mi zamknąć oczy wieczorem i odnaleźć swoje miejsce w ekosystemie...

@Dagcóż, temat - ocean, takich milion mórz czerwonych...

"Interesuje nas człowiek z przeszłością" - bardziej się skłaniam ku "człowiekowi z teraźniejszością". oczywiście - nikt nie wziął się znikąd, dróg jest wiele (ulica to też droga), doświadczeń jeszcze więcej. a teraźniejszość - owe "swoje miejsce w ekosystemie". hm skojarzyłem je z Darwinem :))

@kb. ok, sprostowanie

Jak zwykle ciekawie, trochę dla mnie za "prozaicznie".

@Krzysztof_Kurc dzięki. tak się zapisał, może nawet "doświadczalnie" ;))

pozdrawiam

Ciekawy wiersz, taki do dłuuższego pogrzebania, ale na tyle osobisty i skrawkowy, że, jak dla mnie, nie do rozpracowania do końca. ale to nie jest zarzut, właśnie lubię takie pisanie - i tym bardziej czytanie. Fajnie wtrącone aluzje. Niby historia brzmi na bazującą na rzeczywistości, te spotkania z kolegami, ale nagle pojawia się archeoolog od octowej gąbki, jakoby tamtej z włóczni, tak czytam, ciekawa ta cała metaforyka wiersza:) pozdrawiam

@Luule hm. tak sobie pomyślałem, że rzeczywistość teraźniejsza opiera się przecież bardziej na przeszłości niż na przyszłości. przyszłość to generalnie życzeniowość jeśli podlega oczekiwaniu na coś czy też planowaniu w tym kierunku. więc "ważniejsza" dla dzisiaj jest przeszłość. 

dlatego pojawia się "octowa gąbka jakoby z tamtej włóczni" - dokładnie, z tamtej.

dzięki za czytanie, pozdrawiam :))