Lucio Fontana

A czym były wasze płótna jeśli nie ludzką

próbą wyrażenia tego czego wyrazić

nie można, a co z konieczności trzeba upchnąć

w ramach zaledwie opierzonej wyobraźni,

do której człowiek wsiadał jak w barwny szybowiec

by lecieć w zamrożone dziedziny abstrakcji?

A czy słowa nie są pewnym „przestępstwem” wobec

białej ciszy, która trwa pomiędzy wersami?

I człowiek trwa naiwny w obrazach i słowach,

od ściany do ściany odbija się zamknięty,

bo obraz słowo buduje - a słowo obraz

wznosi płaski, który musiał zostać przecięty.

Szczęściarzu !potrafisz  przelewać słowa na papier i przenosić obraz na płótno 

Jest dobrze ale do mnie nie trafia. Najprościej mówiąc nie tego dziś szukam. 

(dobra powiem... dla mnie ten wiersz jest jakiś taki napuszony , przez co

nie bardzo mam chęć przyjąć go do siebie, coś jak chujowy polityk

mówiący akurat całkiem mądre słowa...nie ufam mu). Przepraszam, że tak tłumaczę

ale za bardzo szanuje Twoje teksty aby sobie tak po prostu odejść. 

Pozdr.

@Gosława Dzięki.

@Paweł Artomiuk Mi się wydaje prosty, ale spoko, nie dyskutuję z odczuciami innych. Dzięki.

Pięknie to wyraziłeś Paweł. Skromność przez Ciebie przemawia...cnota do potęgi w tym głośnym świecie. Z przyjemnością przeczytałam. Thx

Witam - jestem na tak - 

                                                                                   Pozd.

@Dag No to mnie połechtałaś ;) Aczkolwiek nie wiem czy nie na wyrost. Mam w sobie pokorę i skromność, ale czy aż taką? Różnie z tym bywa... Zależy wobec kogo i czego. Dzięki :)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję Waldemarze. Pozdrawiam.