Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

W taką noc

kot szarobury

Przez kot szarobury
w Wiersze gotowe

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

kot szarobury

kot szarobury

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Dzień przemija, cienie ścielą się na wschodzie,

śnieg na szczytach jeszcze płonie złotym blaskiem,

a po stokach gęsty mrok w doliny schodzi,

gdy czekamy na blask pierwszej srebrnej gwiazdki.

 

W dole dym z kominów wolno w niebo płynie,

snuje znaną nam od wieków już opowieść.

O złym władcy, o pasterzach, o dziecinie

i o darach, które niosą trzej królowie.

 

Bo w tę noc bogactwem nie są pełne skarbce,

mrowie służby, tłumy pospraszanych gości

lecz wieczerza, w najuboższej nawet chatce,

gdy opłatek łamiesz z serca i w miłości.

 

W taką noc radosną, ciepłą, pełną światła

zapal świecę w swoim sercu, postaw w oknie,

by nikt dzisiaj nie zaginął w śnieżnych zaspach,

by nikt dzisiaj nie był smutny i samotny.

 

 

Wesołych Świąt wszystkim!!!

 

no może prawie wszystkim, koty są pamiętliwe

Edytowane przez kot szarobury (wyświetl historię edycji)
7
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
kot szarobury

kot szarobury

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Oxyvia I ja dziękuje@Ilona Rutkowska Dziękuję i pozdrawiam, Ilono

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No właśnie, podobno tylko w górach sypnęło  na święta. Może by te święta przesunąć na koniec stycznia? Pozdrawiam i dziękuję.

dziękuję i odwzajemniam, cudownie, że mogłem Ciebie gościć, więc się dla mnie już spełnia :) pozdrawiam

@Sylwester_Lasota Pozdrawiam :)

@Ulk Dziękuję i pozdrawiam

@Pia Dziękuję @Pia  za pochylenie się. Przemyślę Twoje podpowiedzi. Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • agfka
      Panta rhei

      Przez agfka · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję :-) Lubię sobie żartować z wierszy i tak właśnie jest, jak napisałeś, nikt nie siedzi drugiemu w głowie. A jeśli czasem tak się zdarzy, że siedzi, trudno się od tego uwolnić. Wszystkiego dobrego :-)
    • Amelka
      Wspomnienia serca

      Przez Amelka · Opublikowano

      WSPOMNIENIA SERCA Nie był zwyczajnym pocałunkiem Nie był zwykłym przytuleniem Jego ramiona dawały mi bezpieczeństwo przed uczuciem, którego tak bardzo się bałam. Usta rozumiały to czego powiedzieć nie umiałam. Oczy sprawiały, że imienia swojego zapomniałam, a wszystko, co najważniejsze w nich znajdowałam. Ciało rąk nikogo innego nie przyjmowało Serce na każdego, kto nie był nim się zamykało. Nie był zwyczajnym chłopakiem Był osobą, która prawdziwie pokochałam i chłopakiem, o którym nigdy nie zapomniałam.
    • Lechosław_Kerner
      Panta rhei

      Przez Lechosław_Kerner · Opublikowano

      @agfka i to jest ten problem, też go czasem mam, ja wiem o czym poszę i dla mnie jest to jasne... Uczę się tego, że ludzie nie siedzą w mojej głowie i często nie mają pojęcia co i jak. W żadnym razie, nigdy, przenigdy nie zinterpretowałbym twojego tekstu tak jak ty go wyjaśniłaś.
    • agfka
      Panta rhei

      Przez agfka · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nie. Tak mi się podobało. To nie jest wiersz o jedzeniu, ale o wspomnieniu osoby, która umarła. Choć komentarze zdaje się wszystkie odnosiły się do "rozpływania się w ustach", ale jakby "wszystko, co płynie" z zamrażarki miało komuś smakować, to ja już tego nie wiem;-) Pozdrawiam :-)     Ust twych więc usta nie tknę­ły ni­czy­je? Nikt nie uści­snął two­jej drżą­cej ręki? Nikt się nie oplótł w two­ich wło­sów pęki ani się we­ssał w two­ją bia­łą szy­ję? Nikt się nie wsłu­chał, jak twe ser­ce bije, jak omdle­wa­ją słów błę­kit­ne dźwię­ki, a cia­ła twe­go kształt smu­kły i mięk­ki zdrój tyl­ko wi­dział i wod­ne li­li­je? I ni­g­dy dum­ne to kró­lew­skie cia­ło w ni­czy­ich ra­mion uści­sku nie drża­ło? Pra­gnie­nie two­je jest jak blask o wscho­dzie? Ni­g­dy w tych oczu sło­necz­nym ogro­dzie nie try­sła roz­kosz kwia­ta­mi zło­tem! ? Pójdź! Tyś jest szczę­ściem naj­wyż­szym na zie­mi!    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Zwykle piszę nieregularne wiersze, nie uznaję wyższości wierszy regularnych.  Pzdr.
    • Moondog
      Może

      Przez Moondog · Opublikowano

      @Leszczym dzięki wielkie :) @jan_komułzykant tak masz rację dzięki za uwagę  Pozdrawiam 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...