Reżyseria życia

Życie jest reżyserem o niewyczerpalnej wenie

Miliony scenariuszy, każdy na plecach nosi brzemię 

Raz droga usłana róż płatkami

Raz rani nas ostrymi kolcami 

Gdy brakuje sił unosi nas do góry 

Gdy za dużo słońca wysyła czarne chmury

Rzuca kłody pod nogi, lubi płatac figle 

I choć czasami jest gorzej niż zwykle

Nie pozwalamy swego szczęścia zburzyć 

Dopuścić smutku, w morzu łez się zanurzyć 

Stresem swe głowy zajmować

Przesadnie i nadwyraz się przejmować 

Uzalac się nad sobą i dołować

Przekorny los lubi komplikowac 

Dlatego więc uśmiechem na twarzy

Biegnij naprzód po to o czym marzysz 

Nie stój w miejscu ani nie zostawiaj w tyle

Bo goni nas czas a życie to są chwile 

Jesteśmy aktorami w tym spektaklu i nasza w tym rola 

Czy wejść na szczyt swych pragnień udać nam się zdoła

I mówią ŻYCIE SENSU NIE MA 

I mają rację- MA BYĆ SENSEM 

A sens ustalamy sobie sami