Budyń z peonii

I objawiło się ...

Te pokoje

Odgłosy kroków

I dywany spleśniałe

Wiedziałam, że cię tu znajdę

Ty - i twoje cygara

I fragment przemowy sprzed roku

Pomarańcze na półpiętrze sutereny

I mój pot na olejnym obrazku

Co zobaczę jeszcze?

No bo chyba nie kota

Co płacze - na płocie niespełnionych nadziei

Nie wiedziałam, 

że siebie tu znajdę.

W tym słowniku nie ma słowa: "ogień." 

Jest tylko Paryż i Francja

A na tej wyspie, gdzie JA płynę, nadal rosną nagietki

Czy mogą?

I święta Matka z Gwadelupy

uśmiecha się łaskawie.

W kieszeni pomięte papierki

Freski tamtej chwili

Pod ścianą

Wybawień

A dzieci ... śmieją się jeszcze?

Nie wiedziałam, że umiesz aliterować!

I że znasz zgłoskę frustracji.

I że pleciesz wieńce

Płóciennej samotności

A tam w dali.....

To statek?

Niedostatek tęsknień.

Tak niedawno wodowany ...

I ... powodowany - szczęściem

Czas też wartko płynie.

Pod prąd – i w zamencie.

Ktoś kazał to pisać

A nikt wziął za rękę.

@Lidia Maria Concertina

To obrazowanie wciągnęło mnie w Twój wiersz całkowicie. Dawno się tak nie czułam. OMG jeśli to debiut, to czapki z głów. Thx za miły poranek.

@calluna Wow, jak miło DZIĘKUJĘ! i pozdrawiam :)

Witam - ciekawy i udany start.

Tak trzymaj.

                                                                      Pozd.

@Lidia Maria Concertina Podoba mi się.

zamęt - zamęcie i sprawdź to aliterować bo sam chciałbym się dowiedzieć co to znaczy :D