Dogmat stajenki

Ojciec w niebiosach a matka krząta się przy żłobie
wyścielonym przemokniętą warstwą siana. To z płaczu,
ale żeby nie zgniło gdy w skronie cieśli opiekuna wejdzie sen.
Niepokoi wzajemne posłuszeństwo bo przecież kiedyś urośnie,
by iść przed siebie rozwiewając tkaną suknię.
Tymczasem ciszę kołysze dziecięca niewinność,
umęczona w promieniu tysięcy lat od nie najlichszego
spośród głównych miast Judy. Oczy otwarte na życzenia
wesołych świąt.

@kb.

Mogłabym zacytować cały wiersz, ale ten właśnie fragment  czytam już kolejny raz. Uwielbiam Twoje wiersze, ale Ty to już wiesz. Pozdrawiam

Jestem za wzdłuż i szerz  -  podoba się bo przemawia...

                                                                                                              Pozd.

@calluna z tym fragmentem miałem niegdyś kłopot, i posłuchałem pewnej rady korekcyjnej tak jakoś po roku. warto było :))

@Waldemar_Talar_Talar cieszę się Waldku, dziękuję