introwertycznie/czteroptyk 

I. larwa

nie lubię kakofonii wiatru
tańczącego lansady szczelinami
wychodzą pod gardło
osierszczone pająki  z czterema onyksami
na fart niefart liczę
zdrowaśki posypane solą – za lewe ramię
spluwam na strachy
ryglując  kołdrzane zamki
na  siedem

II. poczwarka

umieram z zimna - przenika trzewia
znacząc skórę ametystowym śladem
brakujących stóp w pokoju
ciepła otoczka brzuchacieje
niczym śnięta ryba
lekko na falach diapauzy się kładę

III.  motyl

zapamiętuję pęknięcia sufitów
wilgotne zacieki i lampy
centymetr po centymetrze
aż do czerwonej skóry
rozwijam powłoki skrzydeł
są kruche

IV. imago

od niedawna
nie lubię pozować do fotografii
a jeśli już
eksponuję właściwy profil
unikam kamer
luster w jaskrawym świetle

byłam już słabszą wersją rozbicia

szerokim łukiem omijam
obcisłe sukienki

nie znoszę
klaustrofobicznych poczekalni
z nazbyt wieloma oczami

kolejne stadium motyla

echem rozbrzmiewa gniew i śmiech

to wielka wygoda być nieobecnym
samym sobą stanowić czas

Dobry, przemyślany wiersz. Będę do niego wracać. 

Dziękuję. :-)

To już jest nieco wyższa szkoła jazdy, gratuluję.

Dziękuję. Czasem mam jednak wrażenie, że za wysoka i pewnie nie podoba się czytelnikom ... ale co począć, tak już piszę... :-/

Mnie się podoba ;)