co z nią

szpadel dobrze sprawia kolejne centymetry

idzie mi całkiem dobrze będzie miło  kolorowo

zakwitnie przekwitnie pozbieram przechowam

o ile dobrnę do końca o ile było dokładnie

nie padną kolejne słowa powtórzona kłótnia

kopię wciąż kopię na nowo użyźniam przemowę

a co jeśli do zimy będę tak to w prawo to w lewo

między agrestem lawirowała rabarbarem i miętą

miną mnie motyle ogórki biedronki mrówki

pomidor będę musiała mówić pomidor tak tyle

mieć w ciągłej odpowiedzi do wyłuszczenia

zmęczona kolejnym ziemi przerzucaniem

przegrzebałabym ranki przysypała wykopała

o kolacji zapomniała tylko tyrała tyrała

na mojej wielkiej roli kółka z ziemi wycinała

a może czas przestać wreszcie coś  zasadzić

nie wracając do przetrząsania ogródka

przez kolejną wiosnę po całe lato i jesień

tylko co z łopatą co teraz z nią będzie

Witam serdecznie - ciekawie dziś u ciebie - dwu obrazowo.

No i  ta biedna łopata...

                                                                                                             Pozd. serdecznie.

Bardzo mi się podoba Twój wiersz! Sprawia takie wrażenie, jakby ktoś mówił i kopał nerwowo ziemię, i szukał czegoś nieco paranoicznie. Rozumiem, że to apoteoza "uprawiania" życia w rodzinie, niestety bez siania czegoś dobrego, więc nie ma owoców, ale za to jest "łopata", czyli motywacja do działania. Gdyby wszystko było idealne, to nie byłoby żadnej motywacji.

Tak odczytałam.

W każdym razie bardzo mi się podoba styl tego wiersza.

Czytam komentarz Koleżanki Oxyvii i w zasadzie nie dodam już nic. Natuskaa, niepotrzebne chyba aż tak duże odstępy

pomiędzy zwrotkami. Prawie trzeba "szukać" kolejnych części.. ;) Fragmencik o pomidorze nie podoba mi się, tak jakoś

dziwnie mi czyta, udaję, że go nie ma. Reszta, w odniesieniu do słów Oxyvii, w porządku. Ale to co mnie, 'rozbroiło', to puenta.!

Pozdrawiam.

Dwu obrazowo :) to dobrze. A co do łopaty, taki już jest jej żywot, co zrobić...

Dzięki i pozdrawiam.

Kiedy czytam co napisałaś, że ktoś mówi i kopie i... to mi się przypomina mój dziadek, ale on niczego nie szukał. Pewnie podpatrzyłam, kiedy byłam bardzo "młodsza". Cieszy mnie, że można tak obrazowo odczytać.

"Uprawianie"... nie mam wpływu na to jakie uprawianie zostanie odczytane, ale tu nie następuje jakikolwiek siew, dobry czy zły. Jedynie rośliny wieloletnie żyją swoim rytmem.

Niemniej podoba mi się twoja interpretacja i dała mi do myślenia.

No i dzięki za miłe słowa co do wiersza, jak piszę coś, to się nie zastanawiam do końca nad efektem, jakieś okno otwiera się na chwilę i ile wyłapię tyle zapiszę.

Pozdrawiam :)

Narzędzie do wstawiania tekstu lubi mi robić psikusy. Mniejsza zresztą o szczegóły. Zmniejszę trochę czcionkę i powinno być lepiej.

Z pomidora nie sposób zrezygnować, on z tym tyraniem i taką zawziętością jest jakby do pary.

A puenta... to dobrze, że zaskoczyła :)

Pozdrawiam