To mój kraj - W przyrodzie

Gorzej gdy wyrosną duże i ciężkie 

Wtedy zachodzić będziesz w głowę 

Czy je siekierą czy też lepiej nożem  ;) 

Ciekawy teks " dziergać nadzieję" bardzo fajne chyba nie jeden ma taką nadzieję na próżno, ale lepiej być głupim z nadzieją niż beznadziejnie głupim.

Pozdrawiam.

Marcinie... wtedy może być gorzej, ale jak zwołam pomoc... ;) Ciebie między innymi, to damy radę.

Dzięki, że jesteś.

Gerber... niejeden tak ma, że dzierga dzierga, a ktoś to wiecznie 'spruwa'.  Zgodzę się, że beznadziejnie głupią

to nie chciałabym być.... :)

Krakelura... Lach Pustelnik... dziękuję za czytanie.

Witam -  całe nasze życie to schemat ...przyroda temu nie ustępuje.

Podoba mi się takie biadolenie...

                                                                                                                            Pozd.

Schematy przyrody są do przyjęcia, te, które człowiek człowiekowi tworzy bywają zmorą, dlatego....

od czasu do czasu trzeba 'pobiadolić'. Waldku... dziękuję za wejście.

Pozdrawiam.

Najpierw wkurzał mnie drugi wers "w zasięgu ręki człowiek i chemia " 

Nie umiem jednak wskazać co jest nie tak. Moze chodzi o rozkład "i" i jakoś tak podświadomie wychodzi mi że musi być "w zasięgu ręki człowiek i chemii" nie pytaj jak to wykminiłem bo sam tego nie ogarniam :-) 

"wpasowują się co nam to poza nami" 

Z tym wersem też mam jakiś wewnętrzny konflikt. Niby jest dobrze ale coś mi w nim nie gra. 

Wiersz udany,  dobry pomysł i zaskakująca puenta. 

Ciekawe to Twoje biadolenie i nierozpoznawalne :)

Potrafisz zaskakiwać piórem.

Serdeczności :)

O bulwa, a jak nie dojrzeją? :/

Właściwie nic już do powiedzenia chyba nie mam,

poza tym, że druga dla mnie najlepsza.

Serdecznie pozdrawiam.

Alicjo... hmm, jeżeli rzeczywiście zdołałam trochę zaskoczyć, to cieszę się.

Ciekawe biadolenie i... nierozpoznawalne..?.. :) czyli jestem nieprzewidywalna.. chyba.

Ty, tak mi się wydaje, jesteś rozpoznawalna, może bym odgadła wiersz bez podpisu, że Twój... może. (jednak)

Janko...  bulwy niech sobie nie dojrzewają, ale..  chwasty..  powinny zawsze od korzeni.

Byłoby lepiej dla wszystkich. Fajnie, że druga naj...

Dziękuję Wam za odwiedziny, ślę równie serdeczne pozdrowienie.

.. w zasięgu ręki człowiek i chemia.. to spory skrót, dorzuciłam dwa drobiazgi, wystarczy.
nie zapytam 'tutaj' o nic więcej, ja też czasami nie ogarniam własnych myśli w czytaniu innych... ;)

.."wpasowują się /co nam to poza nami/"..  kombinowałam, wpasowują się zamieniają nasze na swoje,

ale zrezygnowałam,  jw. chyba ciekawiej brzmi, dla mnie tak i... myślałam, że ktoś zarzuci mi "czyli",

co muszę podmienić.
Miło, że wpadłeś, cenię sobie Twój obiektywizm w 'przerabianiu' danej treści, masz 'dobry węch' i

często słuszne podszepty. Light... dzięki za pozytyw.

Natusska... zapomniałam Ci podziękować za obecność, przepraszam... :) i... dziękuję.

Powiadają, że nadzieja matką... Sam też wciąż gdzieś głęboko wierzę, że kiedyś dojrzeją, albo może bardzo chciałbym w to wierzyć. 

Zamiast wróbli świrgolących na pagórkach bardziej mi się np. pliszki widzą, ale to tylko mój punkt spojrzenia. 

Ciekawy wiersz i ornitologiczne konotacje. 

Z Pozdrowieństwem!

Czarku...  pliszki to przepiękne ptaki i mogłoby być jak proponujesz, ale czy pasuje, że pliszka świergocze,

czyt. świrgoli - w przypadku, gdy ktoś łaga, gada głupoty. Znam to określenie z mojego miejsca urodzenia i 

do niego bardziej mi pasują wróble, głuptaki tylko w morskich regionach, bo też o nich myślałam,

ale wróble 'wygrały'. Do kompletu pojawiły się sroki, wiadomo dlaczego.
Co do nadziei... no tak, jak głupia ciągle wierzę, a raczej próbuję uwierzyć. To niełatwe, bo marzenia,  nadzieje, aż sobie zacytuję fragmencik...  (...) 

      przywykły niegdyś do bycia w chmurach  
      z błękitów na głowę spadać                  
      dzisiaj niepewne kruchego jutra        
      dają się w ciszę poskładać          
Dziękuję za słowo pisane... także pozdrawiam.

Niestety zwykły, jak w przytoczonym fragmencie. 

Masz rację, wróble pasują tutaj chyba najlepiej. Kojarzą mi się z czymś dobrym, przyjemnym, a tych tutaj takich nie zobaczyłem. Jednak tworzą żywy i rozświergotany obraz :)

 Ja także bardzo lubię wróble, powyżej dałam im troszkę niewdzięczną rólkę, ale czytam,

że dałeś się przekonać do tego wyboru.

Dziękuję za powrót.... :)

Wiele ciekawych refleksji.

Zastanowiłam się jednak nad schematami turlającymi się po równinach : czy trudno im się turlać (bo płasko), czy też łatwiej im się turlać (bo płasko) ? :)

Dzierganie nadziei mnie też bardzo się podoba - łatwiej chyba jednak wydziergać sweter...

Co do chwastów - mało prawdopodobne, aby dojrzały od korzenia. Chociaż, jeśli wystarczy nadziei...?

Pozdrawiam :)

nie moje poletko ale spostrzeżenia - super

Pozdrawiam :))

Jacku... moje poletko czasami takie bywa, tematycznie, ale cieszy mnie, że spostrzeżenia widoczne.... :)

WarszawiAnko... refleksji tyle, żeby nie powstał tasiemiec.

... to taki 'kruczek' pierwszej, u nas, tj. w PL.. w przyrodzie  nawet po równinach turlają się schematy... i dalej kolejne wersy.

czy im trudno, czy łatwo... to zależy, kto i dlaczego trzyma nad nimi pieczę. My sami też w tym niejako pomagamy.

... chyba łatwiej ten sweter.. :)

... chciałabym, żeby te, na naszej ziemi, dojrzewały zawsze od korzeni....

Dziękuję Wam bardzo za wizytę, oboje serdecznie pozdrawiam.

Sylwestrze L... bardzo dziękuję za zajrzenie... :)