Smutek elementarza

To jest światło, to jest mrok.

To jest woda, to jest ląd.

To jest ryba, to jest ptak.

To jest drzewo, to jest wiatr.

To jest dom, wokoło płot.

To jest mysz, a to jest kot.

To jest ogień, to jest dłoń.

To jest mrówka, a to słoń.

Idzie burza, koniec już.

Gnie się trzcina, wstaje znów.

To jest droga, tam jest kres.

To jest rzeka, most jest przez.

To jest wszechświat – kto wie skąd.

To jest mędrzec – rozgryzł to?

To jest wiara – można mieć.

To jest dobroć – w tym jest rzecz.

To jest czerń, a to jest biel.

Między nimi - szarość jest.

To rozstaje, wiodą gdzieś.

To jest tak, a to jest nie.

To jest błąd, i prawo doń.

To jest pięść, to szczera dłoń.

To jest sztuka, to jest świat.

To fantazja, myśl bez krat.

To jest ziemia, to jest grób.

Rośnie zboże, kracze kruk.

To jest człowiek, to zbiór praw.

To jest inny, a to cham.

To jest pani, a to pan.

To jest nagość – każdy ma.

To jest pszczoła, a to kwiat.

Ogrom nieba, a to ja –

- mówię sobie, głaszcząc psa.

Dobre, tylko nie rozumiem dlaczego w tym dziale.

Pozdrowienia załączam :)

@Sylwester_Lasota Dzięki. Pozdrawiam. :)

Bo to jest zaginiony tekst do 4'33'' Johna Cage'a

@Witold Szwedkowski Po prostu wydawało mi się, że to by dobrze brzmiało zaśpiewane...

Ano pewnie. Zwłaszcza, że Glass chyba wciąż żyje.

@Witold Szwedkowski Sugerujesz, że powinien zrobić muzykę ? ;) Aż tak to nie myślałem...

Świetnie się czyta. Do tego działa wyobraźnia. Czytając wyobraziłem sobie komika na scenie, dynamicznie recytującego i wskazującego na kolejne opisywane rzeczy z przerwami na wytchnienie przy wersach nie zaczynających się od "To". Super:). Masz swój wyrazisty, klarowny styl. Mnie się podoba. Pozdrawiam.

Dzięki, pozdrawiam :)