Zdlawione Natchnienie

Zdławione natchnienie, niewyrażone,
Jak ćma wciąż do światła lgnie,
Próbuje się unieść nieposkromione
I wydać mysli by słowami stały się.

Zdławione natchnienie, prawda zdławiona
Wszelkiego piękna i życia kres.
Może kiedyś uwolnić się zdoła??!!,
Jednak narazie jak martwe jest.

CZESTOCHOWA!!!!!!!!!!!!!!! ale za to z przeslanie, co nie zmienia jednak faktu.....

Poetycko i subtelnie, jednak obawiam się, że podpiąłbym wiersz pod szyld "Poezja piękna". Ale mimo wszystko podoba mi się.
seweryn m.

Piękny wiersz! Dodaję do ulubionych :)
Pozdrawiam