niedotknięcia

Komentarz zbyteczny. Doskonały wiersz. 

Pierwsza strofa super, ten kamuflaż albo modlitwa...

Potem dla mnie osobiście deczko zbyt inteligentny, ale to kwestia możliwości percepcyjnych :)) (choć może ten pleonazm faktycznie mniej poetycki...) 

ale ogólnie wiersz wart był przeczytania :)

zdrówka 

Bardzo dobry wiersz, przemyślany do końca języka. No i zastanawia mnie ten bez czas?

Jest klimat, aczkolwiek nie wszystko rozumiem :)

Najbardziej przemawia pierwsza i ostatnia strofa.

Pozdr.

Fenks Light.

Iw, dziękuję za słowo. Myślę, że faktycznie to kwestia percepcji. Pleonazm dobrze się harmonizuje z (nie)zrozumiałym sensem z którego chciałam wydobyć podwójne znaczenie.
Poniekąd pełni funkcję emocji związanej z nadmiarem, po czym kurczowo maleje obracając nas w resztki. Cieszę się, że tak czy owak nie zmarnowałaś czasu;) Pozdrawiam.

Miło Gerber, że zechciałeś przeczytać i choć na chwilkę się zadumać.
Bezczas...no tak... fajnie że Cię zatrzymał, bo to istotna sprawa;) Myślę, że z Piotrem trzeba się zapoznać, by pewne kwestie sobie poukładać. Jest kilka części. Chociaż każdą z nich starałam się pisać tak, by mogła być osobną cząstką, by żyła swoim życiem. Na tyle na ile to możliwe będę szła z Piotrem dalej, będę go uwspółcześniać cokolwiek to znaczy, bo życie toczy się dalej;)  Dziękuję, że byłeś. 

Annie_M, nic nie szkodzi, często mam podobnie, sama siebie nie rozumiem;) 
Cieszę się, że czytałaś.

Dziękuję również wszystkim za serducha. 

Tetu, ukłony. bb

Kolejna bezsilność - "niedotknięcia" i znowu pojawia się Piotr, który "chodzi" mi po głowie. 

Może to "kamuflaż(?)"/celowy zabieg, żeby peelka mogła zwrócić się z przemyśleniami do mężczyzny.

Mógłby to być np. nieżyjący ojciec, a może życiowy partner, a może chodzi o coś więcej....

właśnie o 'modlitwę/spowiedź'... i do tego potrzebny ktoś, kto wysłucha - Piotr, dlaczego nie... 

Tyle dedukcji, jeśli nie trafiam, wybacz. 

Ogólnie, da się wyczytać relacje, ale bardziej ich brak,  pomiędzy dwojgiem ludzi. 
"oddaleni o jeszcze jeden wiersz, wielowarstwowy rebus"... bardzo wymowne.

Podobne 'kąski rozrzuciłaś' w całości tak, że czyta się jednym tchem.

Treść wciąga, w jakiś sposób wycisza i... podoba się.
Pozdrawiam.

Dzięki Beato, bardzo.

Bardzo dobrze dedukujesz, dziękuję Nat.

... ufff.... naprawdę ucieszyłaś mnie, bo czasami 'wiszę' nad czymś i myślę, jak to 'zjeść'.