Katar jesienny

Przyszłego dnia

leżę skostniały w chorobie

nic miłego mam

dla ciebie organy i czosnek 

Mówią to wnętrze

a ciało więcej nie wstanie

i smutną nowiną dla ciebie

że kończyny w prześcieradle

zapadłe

a palce ziemi dotykają

szczerzej niż zawsze

gładzą lico zapłakane

bardziej niż prawdę.

Jestem wtedy ja

w bój wyruszam zamazany

aż zapomną kto tu stał

i jak patrzył na gwiazdy

po co blask skrywały?

Wtedy

mówię do ściany w oknie

 i proszę zasłony o koronkę

dla pani imienia

nie mogę przypomnieć

To tylko kichnięcia

przestań!

bo świat zmoknie.

I nie posłuchałaś

dziś mam katar

ty masz katar

a ojciec kiedyś kaszlał! 

I czasami jeszcze myślę

choć nie w stanie

Kichnięcia, to kichnięcia

dotykały mnie

wszystkie kichały

kiedy ja płakałem.